круты́², -а́я, -о́е.

1. Даведзены варкай, замешваннем да пэўнай ступені шчыльнасці, гушчыні.

Крутое яйцо.

Крутое цеста.

2. Туга звіты, скручаны.

Крутая пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сум, -у, м.

1. Пачуццё смутку, жалю, журбы.

У матчыным голасе чуўся с.

2. Душэўны неспакой, туга.

Апусцелыя палі і лугі навявалі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глода́ть несов., прям., перен. гры́зці;

тоска́ гло́жет туга́ грызе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязбы́тны, -ая, -ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

Н. сум.

Нязбытная туга.

|| наз. нязбы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

настальгі́я, ‑і, ж.

Кніжн. Туга па радзіме. Прыступ настальгіі.

[Ад грэч. nśtos — вяртанне і álgos — боль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пату́гі, -ту́г, адз. -ту́га, -і, ДМ -ту́зе, ж.

1. Напружанне мышцаў для якога-н. дзеяння.

Родавыя п.

2. перан. Намаганні, спробы зрабіць што-н. (пераважна няўдалыя).

Марныя п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слабкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не туга аблягае; слабкі. Слабкаваты пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́ер, ‑а, м.

На суднах — туга нацягнуты трос з замацаванымі канцамі.

[Ад гал. leer — пераносная лесвіца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нуда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

1. Непрыемны душэўны стан, выкліканы немагчымасцю здзейсніць свае надзеі, жаданні; сум, туга.

2. Нудны чалавек (разм.).

Эх ты, н. хадзячая!

3. Паныласць, маркота, журба.

Восеньская н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассла́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго-што.

1. Зрабіць слабым, ненапружаным; аслабіць.

Р. мышцы.

2. Адпусціць, зрабіць слабкім.

Р. туга завязаную хустку.

|| незак. расслабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. расслабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)