Verbum

выба́члівы, -ая, -ае (кніжн.).

Які выказвае выбачэнне.

В. тон.

|| наз. выба́члівасць, -і, ж.

афектава́ны, -ая, -ае.

Прасякнуты афектацыяй; штучна прыўзняты.

А. тон.

|| наз. афектава́насць, -і, ж.

нача́льніцкі, -ая, -ае.

1. гл. начальнік.

2. Поўны важнасці, строгасці; уладны.

Н. тон.

зневажа́льны, -ая, -ае.

Поўны знявагі, зняважлівы.

Зневажальныя адносіны.

З. тон.

|| наз. зневажа́льнасць, -і, ж.

аберто́н, -у, м. (спец.).

Дадатковы тон, які надае асноўнаму гуку асобае адценне або тэмбр.

саркасты́чны, -ая, -ае.

Які выражае сарказм, прасякнуты сарказмам.

С. тон.

|| наз. саркасты́чнасць, -і, ж.

даго́длівы, -ая, -ае.

Празмерна паслужлівы, угодлівы.

Д. чалавек.

Д. тон.

|| наз. даго́длівасць, -і, ж.

тэўто́ны, -аў, адз. -то́н, -а, м.

Агульная назва старажытнагерманскіх плямёнаў.

|| прым. тэўто́нскі, -ая, -ае.

камандзі́рскі, -ая, -ае.

1. гл. камандзір.

2. перан. Уласцівы камандзіру, начальніцкі.

К. голас.

К. тон.