кале́нчаты коле́нчатый;

к. вал — коле́нчатый вал;

~тае сцябло́ — коле́нчатый сте́бель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лы по́лый;

по́лае сцябло́ — по́лый сте́бель;

○ по́лыя ве́ны — по́лые ве́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыбу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Полы трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі.

2. Сцябло.

Кукурузныя цыбукі.

3. Вінаградны чаранок, які выкарыстоўваецца для пасадкі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павіту́ха², -і, ДМ -ту́се, ж.

Пустазелле сямейства павітухавых, сцябло якога абвіваецца вакол іншых раслін і высмоктвае з іх сокі.

|| прым. павіту́хавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лазі́на, -ы і лазіна́, -ы́, мн. -ы, лазі́н, ж.

Галінка або сцябло лазовага куста, лазовы дубец.

|| прым. лазі́нны, -ая, -ае і лазі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́дарасць, -і, мн. -і, -цей, ж.

Ніжэйшая вадзяная расліна, у якой адсутнічае падзел на сцябло, ліст і корань.

Сажалка зарасла водарасцямі.

|| прым. во́дарасцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высокасцябло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае высокае сцябло. Высокасцябловая кукуруза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцяблі́цца, ‑ліцца; зак.

Развіваючыся, выйсці ў сцябло (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галі́ніцца, ‑ніцца; незак.

Пускаць адросткі, абрастаць галінамі. Сцябло галініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцеблападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які падобны на сцябло. Сцеблападобныя органы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)