ве́льмі, прысл.

Надта, у вялікай ступені.

В. цікавая кніга.

Было в. горача.

Не в. (што) (не зусім добры, так сабе; разм.). В. добра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іера́рхія, -і, ж. (кніжн.).

Парадак падпарадкавання ніжэйшых (чыноў, званняў і пад.) вышэйшым па строга вызначаных ступенях.

|| прым. іерархі́чны, -ая, -ае.

Іерархічная лесвіца (ступені падпарадкавання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́кіс, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

У хіміі: злучэнне элементаў сярэдняй ступені акіслення з кіслародам.

В. вугляроду (чадны газ).

|| прым. во́кісны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́мся¹, злуч. параўнальны (разм.).

Ужыв. для сувязі параўнальных зваротаў, якія паясняюць адзін з членаў сказа ў форме вышэйшай ступені параўнання.

Мёд саладзейшы, ч. цукеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развіты́, -а́я, -о́е.

1. Які дасягнуў высокай ступені развіцця.

Развітая культура.

2. 3 шырокім кругаглядам, усебакова адукаваны.

Р. малады чалавек.

|| наз. разві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суперсуча́сны, ‑ая, ‑ае.

У вышэйшай ступені сучасны. Суперсучасны будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небез... (а таксама небес...), прыстаўка.

Складаная прыстаўка прыметнікаў (і ўтвораных ад іх назоўнікаў), якая надае значэнне ўмеранай, але дастаткова значнай ступені якасці, напр.: небезнадзейны, небеспадстаўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сте́пень в разн. знач. ступе́нь, -ні ж.;

сте́пень мастерства́ ступе́нь майстэ́рства;

учёная сте́пень вучо́ная ступе́нь;

в вы́сшей сте́пени у найвышэ́йшай ступе́ні, надзвыча́йна;

в значи́тельной сте́пени у зна́чнай ступе́ні;

в ра́вной сте́пени у ро́ўнай ме́ры, адно́лькава;

в изве́стной сте́пени у пэ́ўнай ступе́ні;

сте́пени сравне́ния грам. ступе́ні параўна́ння;

положи́тельная сте́пень грам. звыча́йная ступе́нь;

сравни́тельная сте́пень грам. вышэ́йшая ступе́нь;

превосхо́дная сте́пень грам. найвышэ́йшая ступе́нь;

возвести́ в сте́пень мат. узве́сці ў ступе́нь;

◊

до после́дней сте́пени да апо́шняй ступе́ні, да апо́шняга;

ни в мале́йшей (ни в како́й) сте́пени ні ў я́кай ступе́ні, нія́к, ніко́лькі;

до тако́й сте́пени да таго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адле́глы, ‑ая, ‑ае.

Аддалены (у прасторы, часе, паводле ступені развіцця).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыпло́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасведчанне аб заканчэнні навучальнай установы або аб прысваенні вучонай ступені або якога-н. звання.

Д. кандыдата навук.

2. Дакумент, што выдаецца як узнагарода за паспяховае выступленне на конкурсе, фестывалі, спартыўным спаборніцтве і пад.

Д. першай ступені.

○

Дыплом з адзнакай — дыплом спецыяліста, які закончыў вышэйшую навучальную ўстанову з выдатнымі адзнакамі.

|| прым. дыпло́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)