втузовец м., разг. студэ́нт вышэ́йшай тэхні́чнай навуча́льнай устано́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першаку́рснік, ‑а, м.

Студэнт, навучэнец першага курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

другаку́рснік, ‑а, м.

Студэнт, навучэнец другога курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чацвёртаку́рснік, ‑а, м.

Студэнт або навучэнец чацвёртага курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старшаку́рснік, ‑а, м.

Навучэнец, студэнт блізкага да выпуску курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стацыяна́рнік, ‑а, м.

Разм. Студэнт стацыянара (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саку́рснік, ‑а, м.

Студэнт з аднаго з кім‑н. курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усхо́днік, ‑а, м.

Разм. Студэнт, вучоны, які займаецца пытаннямі ўсходазнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чацвёрачнік, ‑а, м.

Разм. Вучань, студэнт, які пастаянна атрымлівае чацвёркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплама́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Студэнт, які выконвае дыпломную работу. — Я студэнт Ленінградскага архітэктурнага. Дыпламант. Гэта мой дыпломны праект. Шамякін.

2. Удзельнік конкурсу, агляду і пад., узнагароджаны дыпломам. Дыпламант конкурсу музыкантаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)