Verbum

браня́, -і́; ж.

1. У старыя часы: засцерагальнае металічнае адзенне воіна (панцыр, латы, кальчуга і інш.).

2. Ахоўная металічная абшыўка танка, баявога карабля, бронецягніка і пад.

саслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

У выразе: саслужыць службу каму —

1) зрабіць паслугу.

С. службу даўняму сябру;

2) прынесці карысць.

Старыя рэчы яшчэ саслужаць сваю службу.

папрывыка́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак., да каго-чаго і з інф.

Прывыкнуць — пра ўсіх, многіх.

Старыя папрывыкалі да песень моладзі.

закрэ́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Правесці рысу па тэксце, малюнку, каб зрабіць іх несапраўднымі.

З. напісанае.

З. чые-н. старыя заслугі (перан.).

|| незак. закрэ́сліваць, -аю, -аеш, -ае.

разны́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ецца; зак.

1. Пачаць многа ныць (у 1 знач.); разбалецца.

Разныліся старыя косці.

2. Пачаць многа ныць (у 2 знач.); жаліцца, надаядаць.

ры́нда², -ы, ДМ -дзе, ж.

У выразе: рынду біць (спец.) — на гандлёвых суднах у старыя часы, а таксама ў парусным флоце: тройчы ўдарыць у звон роўна ў поўдзень.

барахло́, -а́, н., зб. (разм.).

1. Старыя непрыгодныя рэчы, а таксама што-н. дробязнае, нязначнае.

Мяхі з барахлом.

Вырабляць рознае б.

2. перан. Пра каго-, што-н. дрэннае (лаянк.).

Гэта не чалавек, а нейкае б.

і́сціна, -ы, ж.

1. У філасофіі: адэкватнае адлюстраванне ў свядомасці суб’екта таго, што існуе аб’ектыўна.

Аб’ектыўная і.

Імкненне да ісціны.

2. Тое, што і праўда.

Яго словы блізкія да ісціны.

3. Сцверджанне, меркаванне, праверанае практыкай, вопытам, выяўленае навукай.

Старыя ісціны.