искоси́ть​I сов. (сделать косым) разг. скасі́ць, скрыві́ць; скасабо́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

состро́ить сов. / состро́ить ро́жу разг. састро́іць мі́ну, скрыві́ць твар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закапы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы гнеў, незадаволенасць і пад. Сарока закапыліла губы, пакрыўджаная, злосная. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакасі́ць¹, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак.

1. што. Зрабіць касым, несіметрычным; скрывіць.

П. раму.

2. звычайна безас., каго-што. Тое, што і перакрывіць (у 2 знач.).

|| незак. перако́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перако́с, -у, м. і перако́шванне, -я, н.

|| прым. перако́сны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изврати́ть сов. (переврать) перакруці́ць, мног. паперакру́чваць; (исказить) сказі́ць; (искривить) скрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покоси́ть​II сов. (искривить) пакасі́ць, скасі́ць; (сделать кривым) пакрыві́ць, скрыві́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыўле́нне ср.

1. искривле́ние;

2. перен. искаже́ние; искривле́ние;

1, 2 см. скрыві́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скарэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Разм.

1. Скрывіць, сагнуць, скарабаціць. Сплюшчыўшы і скарэжыўшы кузаў «усюдыхода», Якавенка паімчаў далей. Мележ.

2. перан. Змяніць да непазнавальнасці, сказіць. Грымаса скарэжыла твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суро́жыцца ’скасавурыцца; узлавацца, пагрозліва глянуць’ (шальч., Сл. ПЗБ). Відаць, да рожа 3 (гл.), пераасэнсаванае пад уплывам дзеясловаў тыпу літ. suriẽsti ’сагнуць, скрывіць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаро́жыць ‘сагнуць, зламаць’ (Касп.), ‘знявечыць’ (Сцяшк. Сл.), ‘скрывіць’ (дзярж., Гіл.), ‘паралізаваць’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ). Да каро́жыцца ‘рабіць сутаргавыя рухі’ (гл.), карэ́жыць ‘гнуць, ламаць, выварочваць з коранем’ (Стан.), карэжыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)