реме́нь-ры́ба зоол. рэ́мень-ры́ба, род. рэ́меня-ры́бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка збруі — шырокі рэмень ад хамута да пярэдняга канца дышля.

Н. даўгаваты, трэба падкараціць.

|| прым. нашы́льнічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налыга́ч, ‑а, м.

Рэмень, шнур, на якім водзяць жывёлу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які надзяваецца пад падбародак. Падбародны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над чэравам. Падчарэўны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

церассядзёлкавы, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць цераз падсядзёлак. Церассядзёлкавы рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсу́мачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падсумка. Падсумачны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патранта́шны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да патранташа. Патранташны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгу́бны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, праходзіць пад губой. Падгубны рэмень у вуздэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывязны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для прывязвання; такі, які можна прывязаць. Прывязны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)