Verbum

ка́верзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто робіць, чыніць каверзы.

|| ж. ка́верзніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

надрабі́ць², -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., чаго.

Разбіўшы, разламаўшы на дробныя часткі, нагатаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. шчэбеню.

папарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць і папаро́бліваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што, чаго і без дап.

Рабіць многа, доўга, неаднаразова.

пэ́цкаль, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Той, хто пэцкае, дрэнна робіць што-н.

Ты сапраўдны мастак ці п.?

дакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які робіць даклад (у 1 знач.).

|| ж. дакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

заку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто робіць закупку, займаецца закупкай чаго-н.

|| ж. заку́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

кале́цтва, -а, н.

1. Пашкоджанне арганізма, якое робіць цяжкім або немагчымым яго нармальнае функцыянаванне.

Атрымаць цяжкае к.

2. Знявечанне, калечанне.

выліча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па вылічальнай тэхніцы.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

|| прым. выліча́льніцкі, -ая, -ае.

бяскры́ўдны, -ая, -ае.

Які не робіць крыўды, не прыносіць непрыемнасцей або шкоды.

Бяскрыўдная іронія.

Б. звярок.

|| наз. бяскры́ўднасць, -і, ж.

самнамбулі́зм, -у, м. (спец.).

Разлад свядомасці, пры якім у сне чалавек аўтаматычна робіць звычайныя дзеянні; лунацізм.

|| прым. самнамбулі́чны, -ая, -ае.