расто́чванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расточваць ​1 — растачыць ​1.

расто́чванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расточваць ​2 — растачыць ​2.

расто́чванне ​3, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расточваць ​3 — растачыць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. растачыць ​1.

расто́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. растачыць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад растачыць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́чка I ж. расто́чка; см. растачы́ць I

расто́чка II ж., порт. расста́вка; см. растачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расточи́ть​I сов.;

1. техн. растачы́ць, мног. парасто́чваць;

расточи́ть дета́ль растачы́ць дэта́ль;

2. (размыть) уст. размы́ць, мног. паразмыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарасто́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Растачыць у вялікай колькасці. Нарасточваць дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарасто́чваць сов. (во множестве) расточи́ть; см. растачы́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расста́вить сов.

1. в разн. знач. расста́віць, мног. парасстаўля́ць;

расста́вить часовы́х расста́віць (парасстаўля́ць) вартавы́х;

расста́вить но́жки ци́ркуля расста́віць но́жкі цы́ркуля;

2. (расширить) портн. растачы́ць, мног. парасто́чваць;

расста́вить воротни́к руба́хи растачы́ць каўне́р кашу́лі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расто́чваць I несов. (на станке) раста́чивать

расто́чваць II несов. (о червях и т.п.) иста́чивать

расто́чваць III несов., порт. расставля́ть; см. растачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́с, ‑у, м.

1. Тое, што назапашана; пэўная колькасць чаго‑н., прыгатаванага на будучае. Харчовыя запасы. Запасы на зіму. □ Велізарныя запасы хлеба былі звалены на станцыі. Лынькоў. Выходзяць запасы патронаў, Не стала ні кроплі вады. Бачыла.

2. звычайна мн. (запа́сы, ‑аў). Пэўная колькасць чаго‑н., якая ёсць у наяўнасці дзе‑н., у чыім‑н. распараджэнні. Запасы нафты. Запасы вільгаці ў глебе.

3. перан. Колькасць, аб’ём чыіх‑н. ведаў, здольнасцей, пачуццяў. Слоўнікавы запас вучня. Запас ведаў. □ У Макара знаходзяцца і трапныя словы і невычэрпны запас энергіі, выдумкі. Хромчанка.

4. Разм. Лішак тканіны за швом, які пакідаюць на выпадак, калі спатрэбіцца растачыць шво. Сукенка з запасам. // Увогуле лішак чаго‑н., перавышэнне нормы, меры і пад. Адзін з чырвонаармейцаў заўважыў, што катух не шчыльна прылягае да сцяны, паміж сцяной і катухом так каля паўаршына яшчэ запасу. Крапіва.

5. Катэгорыя грамадзян, якія стаяць на воінскім уліку і могуць быць выкарыстаны ў часе вайны. Афіцэр запасу. Перавесці ў запас.

•••

Загнаць запас гл. загнаць.

У запасе — назапашана; ёсць. Дзень у мяне быў у запасе і я вырашыў навесці парадак у сваім жыллі. Ракітны.

У запас; на запас — на ўсякі выпадак, на будучае. Шульц меў магчымасць гатаваць некаторую колькасць прадукцыі ў запас. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)