Verbum

по́ступ, -у, м.

1. Паходка, манера ступаць.

Мерны п.

2. перан. Рух, ход развіцця (высок.).

Пераможны п.

гене́зіс, -у, м.

Паходжанне, гісторыя ўзнікнення і развіцця чаго-н.

Г. славянскіх моў.

|| прым. генеты́чны, -ая, -ае.

мовазна́ўства, -а, н.

Навука аб мове (у 1 знач.), законах яе развіцця; лінгвістыка.

|| прым. мовазна́ўчы, -ая, -ае.

генера́льны, -ая, -ае.

1. Галоўны, асноўны, вядучы.

Генеральная лінія развіцця.

2. Усеагульны, грунтоўны, карэнны.

Г. план перабудовы горада.

пяціго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Перыяду 5 гадоў.

2. Пяцігадовы план развіцця эканомікі.

узмужне́лы, -ая, -ае.

Які дасягнуў поўнага фізічнага развіцця, стаў дарослым.

У. хлопец.

Узмужнелая постаць.

|| наз. узмужне́ласць, -і, ж.

узмужне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Дасягнуць поўнага фізічнага развіцця, стаць зусім дарослым.

Юнак узмужнеў.

|| наз. узмужне́нне, -я, н.

культурало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае ўнутраныя заканамернасці развіцця культуры, тэндэнцыі ўзаемадзеяння культуры і грамадства.

|| прым. культуралагі́чны, -ая, -ае.

айкані́міка, -і, ж. (спец.).

Раздзел тапанімікі, які вывучае айконімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.

|| прым. айканімі́чны, -ая, -ае.

эмбрыён, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Зародак чалавека ці жывёлы на пачатковых стадыях развіцця.

|| прым. эмбрыяна́льны, -ая, -ае.