карава́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Вясельны абрадавы пірог круглай формы або вялікая булка, спечаная для якой-н. урачыстасці, свята.

Частаваць караваем.

|| прым. карава́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падга́р, ‑у, м.

Падгарэлае месца, падгарэлая частка чаго‑н. Пірог з падгарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духо́ўка, -і, ДМ -хо́ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.

Металічная скрынка ў кухоннай пліце, якая служыць для прыгатавання ежы з дапамогай нагрэтага паветра.

Спячы пірог у духоўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; зак., што.

Злажыць што‑н. слаямі. Пераслаіць пірог варэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулябя́ка, ‑і, ДМ ‑бяцы, ж.

Прадаўгаваты вялікі пірог, начынены рыбай, мясам і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулі́ч, ‑а, м.

Салодкі здобны пірог цыліндрычнай формы (па праваслаўнаму звычаю выпякаўся на вялікдзень). Пячы кулічы.

[Ад грэч. kollikion — круглы хлеб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імяні́ны, -нін.

1. Асабістае свята каго-н., якое выпадае на той дзень, калі царква адзначае памяць аднайменнага святога.

І.

Тамары.

2. Дзень нараджэння.

Спраўляць і. (разм.).

|| прым. імяні́нны, -ая, -ае.

І. пірог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.

1. Запаліць ад ужо запаленага.

П. лучыну.

2. Трохі падпаліць (разм.).

П. пірог. П. валёнкі пры сушцы.

3. Прыкурыць (разм.).

|| незак. прыпа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ватру́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Пірог, будка з загнутымі наверх краямі і з тварагом пасярэдзіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; незак.

1. гл. румяніць.

2. Пакрывацца румянцам.

Шчокі румяняцца на марозе.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прапякаючыся, пакрывацца залаціста-карычневай скарынкай.

Пірог пачаў р.

|| зак. зарумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)