прымята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прынесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць.

Незак. да прынесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́ска, -і, ДМ трэ́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Тонкі кавалак дрэва, адчасаны ад бервяна, палена і пад.; шчэпка.

Прынесці трэсак на падпалку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыне́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прынесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напсава́ць, -сую́, -суе́ш, -суе́; -суём, -суяце́, -сую́ць; -су́й; -сава́ны; зак.

1. чаго. Сапсаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. матэрыялу.

2. каму-чаму. Прынесці шкоду.

Н. справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

У выразе: саслужыць службу каму —

1) зрабіць паслугу.

С. службу даўняму сябру;

2) прынесці карысць.

Старыя рэчы яшчэ саслужаць сваю службу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прытаго́сіць ’прынесці, прыцягнуць’ (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эшафо́т, -а, М -фо́це, мн. -ы, -аў, м.

Памост для пакарання.

Э. з шыбеніцаю.

◊

Узысці на эшафот — прынесці сваё жыццё ў ахвяру чаму-н.

|| прым. эшафо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прынясе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыносіць — прынесці (у 3, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жбано́к, ‑нка, м.

Абл. Збанок. — Шкада, што не папрасіў прынесці жбанок вады — хочацца піць. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)