папрыву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Прывучыць да чаго‑н. усіх, многіх. Папрывучваць дзяцей да акуратнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запа́свіць, ‑пасу, ‑пасвіш, ‑пасвіць; зак.
1. каго. Прывучыць кароў да пашы пасля зімы.
2. што. Зарабіць пасьбою.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́муштраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.
Навучыць, прывучыць муштраю да строгай дысцыпліны. Вымуштраваць навабранцаў. Вымуштраваць падначаленых. // Вымучыць несправядлівымі патрабаваннямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прына́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (што).
1. Прыцягваючы ўвагу кормам, прынадай, прымусіць наблізіцца.
П. птушку.
2. Прывучыць да каго-, чаго-н. ласкай, увагай; выклікаць сімпатыю да сабе.
Прынадзіла дзяцейзусёй вуліцы.
|| незак. прына́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прына́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дысцыплінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.
Прывучыць (прывучаць) да парадку, дысцыпліны 1. [Камандзіры] сваім спакоем і цвёрдасцю падбадзёрвалі дысцыплінавалі ўсіх. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Павучо́к ’табурэтка з круглай дзіркай, каб прывучыць дзіця стаяць на нагах’ (Мат. Гом.). Суфіксальнае ўтварэнне ад павучыць < вучыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́манежыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.
Разм. Строга выхаваць, прывучыць да парадку, дысцыпліны; вымуштраваць. Выманежыць дзяцей. □ Антон так ужо быў выманежыў сваіх хлопцаў. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́дрэсіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Навучыць жывёл, птушак выконваць якія‑н. дзеянні. Выдрэсіраваць сабаку. // перан. Іран. Прывучыць каго‑н. да механічнага выканання пэўных правіл паводзін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбэ́сціць, ‑бэшчу, ‑бэсціш, ‑бэсціць; зак., каго-што.
1. Прывучыць да дрэнных звычак, маральна распусціць. — Аўдзееў іх [абібокаў, зладзеяў] разбэсціў, а яны разышліся і робяць, што хочуць, — расказвала Аня. Дуброўскі.
2. Зрабіць непаслухмяным; разбалаваць. Разбэсціць дзіця. □ — [Валодзя] разбэсціў Мішу.., дазваляе яму спісваць задачы. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыва́да ’тое, чым прынаджваюць птушак, рыб, жывёл; тое, што прыцягвае, прываблівае’ (Нік. Очерки). Субстантыў ад прыва́дзіць ’прынаджваць птушак, рыб, жывёл; прыцягваць, прывабліваць’, параўн. прыва́діть ’прывучыць’ (Растарг.), якое ад ва́дзіць 2 (гл.), аналагічныя укр. пріва́да ’прынада’, рус. дыял. прива́да ’звычка, патуранне; цяга, прыхільнасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)