пабі́цца сов.
1. поби́ться, разби́ться;
2. (побить друг друга) подра́ться;
3. (упав, причинить себе ушиб) ушиби́ться;
4. (оказаться помятым — о плодах) поби́ться, помя́ться;
5. (много потрудиться над чем-л.) поби́ться;
6. (нек-рое время) подра́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расстро́ить сов.
1. (нарушить строй) расстро́іць; (о музыкальном инструменте — ещё) разла́дзіць;
2. (причинить ущерб) разла́дзіць;
3. (помешать осуществлению) разла́дзіць;
4. (привести в болезненное состояние) сапсава́ць;
5. (огорчить) расхвалява́ць, сапсава́ць настро́й; засмуці́ць; см. расстра́ивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
затрудни́ть сов. абцяжа́рыць; (сделать трудным) зрабі́ць ця́жкім (цяжкава́тым); (осложнить) ускладні́ць; (помешать) перашко́дзіць; (поставить в затруднительное положение) паста́віць у ця́жкае стано́вішча; (быть, сделать трудным) быць (зрабі́ць) ця́жкім (цяжкава́тым); (причинить беспокойство) нарабі́ць кло́пату (турбо́т); (обеспокоить) патурбава́ць; см. затрудня́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
произвести́ сов.
1. (совершить, сделать, выполнить) зрабі́ць, праве́сці, вы́канаць;
2. (причинить, породить, вызвать) зрабі́ць, вы́клікаць, прычыні́ць;
3. (выработать) вы́рабіць;
4. (родить) книжн. нарадзі́ць;
5. (в чин, звание) ист. узве́сці (у чын), нада́ць чын; см. производи́ть 1—5.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падбі́ць сов.
1. подби́ть, подколоти́ть;
п. до́шку — подби́ть до́ску;
2. (подшить) подмета́ть, подби́ть;
п. шо́ўкам — подби́ть шёлком;
3. вбить глу́бже;
4. (причинить увечье, ранить) подби́ть;
5. (подушку) взбить;
6. разг. подби́ть, подстрекну́ть; (против кого-л.) настро́ить, подзадо́рить, подна́чить;
◊ п. ба́бкі (канцы́) — подвести́ ито́г (черту́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шко́да I сущ., ж. вред м.; уще́рб м.;
зрабі́ць ~ду — причини́ть вред (уще́рб);
без ~ды для спра́вы — без уще́рба для де́ла
шко́да II в разн. знач., в знач. безл. сказ., вводн. сл., см. шкада́;
◊ не так ш., як невыго́да — погов. не так жа́лко, как неудо́бно
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нане́сці I сов., в разн. знач. нанести́; (притащить — ещё) натащи́ть; (урон и т.п. — ещё) причини́ть, принести́;
н. кніг — нанести́ книг;
вада́ ~сла пяску́ — вода́ нанесла́ песку́;
н. на ка́рту но́вую даро́гу — нанести́ на ка́рту но́вую доро́гу;
н. праці́ўніку паражэ́нне — нанести́ проти́внику пораже́ние;
н. візі́т — нанести́ визи́т
нане́сці II сов. (снести яиц) нанести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кло́пат, -ту м.
1. забо́та ж.;
к. аб дабрабы́це наро́да — забо́та о благосостоя́нии наро́да;
без клапо́т — без забо́т;
2. хло́поты ед. нет;
лі́шні к. — ли́шние хло́поты;
3. беспоко́йство ср.;
нарабі́ць ~ту — причини́ть беспоко́йство;
◊ вялі́кі к. — велика́ ва́жность; что за беда́;
~ту па ву́шы — хлопо́т по́лон рот;
ма́ла ~ту — невелика́ забо́та; беда́ больша́я;
і ~ту ма́ла — и го́ря ма́ло;
не ме́ла ба́ба ~ту, дык купі́ла парася́ — погов. не́ было печа́ли, так че́рти накача́ли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нанести́ сов.
1. в разн. знач. нане́сці, мног. панано́сіць, панано́шваць;
нанести́ книг нанесці́ (панано́сіць, панано́шваць) кніг;
ло́дку нанесло́ на мель ло́дку нане́сла на мель;
нанести́ на ка́рту нане́сці на ка́рту;
2. (причинить, сделать) нане́сці, прычыні́ць;
нанести́ ра́ну нане́сці ра́ну;
нанести́ уда́р нане́сці ўдар;
нанести́ уще́рб прычыні́ць (нане́сці) уро́н (шко́ду);
нанести́ убы́ток прычыні́ць стра́ту;
нанести́ оскорбле́ние абра́зіць (каго);
нанести́ бесче́стье знява́жыць го́нар (чый), знясла́віць (каго), аганьбава́ць (каго), зга́ньбіць (каго);
нанести́ пораже́ние нане́сці паражэ́нне;
нанести́ визи́т нане́сці візі́т (каму), наве́даць (каго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наби́ть сов.
1. (наполнить матрац и т. п.) напха́ць, напхну́ць, мног. панапіха́ць; (чемодан, склад и т. п.) напакава́ць; набі́ць, мног. панабіва́ць; напе́рці, мног. панапіра́ць;
2. (настрелять, зарезать в большом количестве) набі́ць, мног. панабіва́ць, настраля́ць; (скота, птицы) нарэ́заць, мног. панараза́ць; (свиней) накало́ць, мног. панако́лваць;
3. (вколотить, прикрепить) набі́ць, мног. панабіва́ць;
4. (причинить повреждение) набі́ць, мног. панабіва́ць; (натереть) наму́ляць, мног. панаму́льваць;
наби́ть ши́шку на лбу набі́ць гуз на лбе;
наби́ть хо́лку наму́ляць ка́рак;
5. текст. набі́ць;
◊
наби́ть ру́ку набі́ць руку́, налаўчы́цца, налажы́цца, напрактыкава́цца;
наби́ть карма́н напакава́ць (напха́ць, напе́рці) кішэ́нь; см. набива́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)