Verbum

мігаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -гаці́ць; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

Мігацяць зоркі.

|| наз. мігаце́нне, -я, н.

папраганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго. Прагнаць, прымусіць пайсці адкуль-н. усіх, многіх.

Дождж папраганяў людзей з поля.

2. што. Пракласці ў патрэбным напрамку многа чаго-н.

П. барозны плугам.

электрамагні́т, -а, М -ні́це, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для атрымання магнітнага поля пры дапамозе электрычнага току, звычайна ў выглядзе стальнога або жалезнага сардэчніка з драцяной абмоткай; штучны магніт.

|| прым. электрамагні́тны, -ая, -ае.

вуглавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. вугал.

2. Які знаходзіцца на вугле або ў вугле.

В. дом.

В. пакой.

В. ўдар (у спорце: удар з вугла поля).

3. Які мае адносіны да вымярэння вуглоў (спец.).

В. градус.