го́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да горца, горцаў, належыць ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да горца, горцаў, належыць ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́шскі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іліры́йскі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабе́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сабеяў, які належыць, уласцівы ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хе́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хетаў, які належыць, уласцівы ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вандро́ўны, -ая, -ае.
1. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца.
2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем.
3. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца або які працуе не на пастаянным месцы; перасоўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
самні́ты, ‑аў;
Старажытныя італійскія
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вене́ды, ‑аў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цывілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Зрабіць (рабіць) цывілізаваным; далучыць (далучаць) да цывілізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ібе́ры, ‑аў.
1. Старажытныя ўсходнегрузінскія
2. Група плямён, якія насялялі старажытную Іспанію.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)