ана́гр, ‑а, м.

Дзікі асёл, які водзіцца ў Паўднёва-Заходняй Азіі.

[Грэч. anagros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́рыевыя, ‑ых.

Сямейства паўмалп, якія жывуць у Паўднёва-Усходняй Азіі і ў Афрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рды, -аў, адз. курд, -а, м.

Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Паўднёва-Заходняй Азіі, краінах Блізкага Усходу і ў Расіі.

|| ж. курдзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ку́рдскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́скі, -аў, адз. баск, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва паўночна-ўсходніх тэрыторый Іспаніі і суседніх паўднёва-заходніх раёнаў Францыі.

|| ж. баско́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ба́скскі, -ая, -ае.

Баскская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́лі, нескл., м.

Некваліфікаваны рабочы (насільшчык, грузчык, возчык) у некаторых краінах Усходняй і Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Інд. kuli — заработкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гібо́н, ‑а, м.

Вузканосая чалавекападобная малпа з вельмі доўгімі пярэднімі канечнасцямі (жыве ў паўднёва-ўсходняй Азіі).

[Англ. gibbon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаза́ры, ‑аў.

Вандроўны цюркамоўны народ, які з’явіўся ў Паўднёва-ўсходняй Еўропе ў 4 ст. пасля гунскага нашэсця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герма́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

1. Назва старажытных плямён індаеўрапейскай моўнай групы, што жылі ў цэнтральнай, заходняй і паўднёва-заходняй Еўропе.

2. Тое, што і немцы (уст.).

|| ж. герма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. герма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́і, ‑яў.

Група народаў, якія жывуць у Паўднёвым Кітаі, краінах Індакітая, паўднёва-ўсходняй Індыі і гавораць на тайскіх мовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўстало́бік, ‑а, м.

Прамысловая рыба сямейства карпавых, якая жыве ў рэках Паўднёва-Усходняй Азіі, а таксама акліматызавана ў Паўднёвай Еўропе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)