Verbum

першаасно́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж. (кніжн.).

Асноўны пачатак.

Факты — п. ведаў.

|| прым. першаасно́ўны, -ая, -ае.

запе́ў, -пе́ву, мн. -пе́вы, -пе́ваў, м.

1. Пачатак песні.

2. Зачын у народнай паэзіі.

|| прым. запе́ўны, -ая, -ае.

зарадзі́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ро́дзіцца; зак.

Узяць пачатак, узнікнуць.

Зарадзілася задумка напісаць раман.

|| незак. зараджа́цца, -а́ецца.

калектыві́зм, -у, м.

Супольнасць, калектыўны пачатак як прынцып грамадскага жыцця і дзейнасці людзей, супрацьлеглы індывідуалізму.

Дух калектывізму.

|| прым. калектыві́сцкі, -ая, -ае.

выцяка́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. гл. выцечы.

2. Пра раку: браць пачатак адкуль-н.

Рака выцякае з возера.

прадвы́значыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Наперад вызначыць, абумовіць.

Удалы пачатак прадвызначыў далейшы поспех.

|| незак. прадвызнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прадвызначэ́нне, -я, н.

мані́зм, -у, м.

Філасофскае вучэнне, якое лічыць асновай свету толькі адзін пачатак — матэрыю або дух.

Навуковы матэрыялістычны м.

Ідэалістычны м.

|| прым. маністы́чны, -ая, -ае.

выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

Ад вытоку да вусця.

2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.

Вытокі культуры.