Verbum

ту́рман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Голуб асобай пароды, які мае здольнасць куляцца пры палёце.

петрагра́фія, -і, ж.

Раздзел геалогіі, які вывучае горныя пароды, іх састаў і структуру.

|| прым. петраграфі́чны, -ая, -ае.

ма́гма, -ы, ж.

Расплаўленая маса, якая ўтвараецца ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматы́чны, -ая, -ае.

Магматычныя горныя пароды.

бо́дня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Шырокае металічнае вядро для падняцця пароды ў шахтах.

|| прым. бо́дневы, -ая, -ае.

першэро́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конь-ламавік буйной і вынослівай пароды.

|| прым. першэро́нскі, -ая, -ае.

Першэронская парода.

ма́рмур, -у, м.

Цвёрды камень крышталічнай пароды, які ўжыв. для скульптурных і архітэктурных работ.

|| прым. мармуро́вы, -ая, -ае.

махе́р, -у, м.

Шэрсць коз ангорскай пароды або выраб з гэтай шэрсці.

|| прым. махе́равы, -ая, -ае.

М. шалік.

мерзлатазна́ўства, -а, н.

Навука пра мёрзлыя тоўшчы ў зямной кары і мёрзлыя горныя пароды.

|| прым. мерзлатазна́ўчы, -ая, -ае.