абазна́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.
Зрабіцца бачным, прыкметным, адчувальным, намеціцца; акрэсліцца.
У тумане абазначылася цёмная палоска лесу.
|| незак. абазнача́цца, -а́ецца.
У сакавіку абазначаецца надыход вясны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
і́рха, ‑і, ДМ ірсе, ж.
1. Вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.
2. Разм. Тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руш, ‑а, м.
Палоска лёгкай тканіны, сабраная ў зборкі для абшыўкі чаго‑н.
[Фр. ruche.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́льштук, -а, мн. -і, -аў, м.
Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам пад каўняром сарочкі, блузы.
Завязаць г.
◊
Залажыць за гальштук (разм., жарт.) — выпіць спіртнога.
|| прым. га́льштучны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
графа́, -ы́, мн. гра́фы і (з ліч. 2, 3, 4) графы́, граф, ж.
1. Палоска або слупок на лісце паперы, абазначаныя дзвюма вертыкальнымі лініямі.
2. Раздзел тэксту; рубрыка.
Г. ў анкеце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.
1. гл. закласці, залажыць.
2. Палоска паперы або стужка, якая ўкладаецца ў кнігу, каб адзначыць патрэбную старонку.
Кніга з закладкай.
|| прым. закла́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што-н.
2. Вузкая палоска, якая акаймоўвае што-н.
Залацісты а. хмары.
|| прым. абадко́вы, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шле́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, шле́ек, ж.
1. Стужка ці палоска тканіны, перакінутая цераз плячо, якая падтрымлівае спадніцу, ліфчык і пад.
2. мн. Падцяжкі.
Штаны на шлейках.
|| прым. шле́ечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шляк, ‑а, м.
Палоска па краі тканіны іншага колеру або іншага ўзору. Абрус з сінім шляком.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́жылак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
Тонкая каляровая палоска, прамежкавы слой у камені, дрэве, а таксама жылка, якая свіціцца праз скуру.
Белы кварц з жоўтымі прожылкамі.
Рука з сінімі прожылкамі.
Прожылкі на лістах, кветках.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)