легковоспламеня́ющийся прил.

1. лёгкі на загара́нне;

2. перен. па́лкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэп, -а, мн. цапы́, цапо́ў, м.

Прылада для малацьбы збожжа ручным спосабам, якая складаецца з доўгай палкі (цапільна) з прымацаваным да яе гужыкам драўлянага біча.

Малаціць у тры цапы.

|| прым. цэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазастру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Застругаць усё, многае. Пазастругваць палкі. Пазастругваць карандашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагрупава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., каго-што.

Згрупаваць нанава, іначай. Перагрупаваць палкі перад паступленнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

огнево́й

1. в разн. знач. агнявы́;

огнева́я то́чка агнявы́ пункт;

огнева́я пози́ция агнява́я пазі́цыя;

2. перен. палымя́ны, па́лкі;

огнево́й взгля́д палымя́ны (па́лкі) по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуб’ё, ‑я, н., зб.

Разм.

1. Дубовыя палкі, колле.

2. Пагард. Пра тупых, бесталковых людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да уставіць.

•••

Устаўляць (ставіць) палкі ў колы — перашкаджаць чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісце́нь, -цяня́, мн. -цяні́, -цянёў, м.

Даўнейшая зброя ў выглядзе кароткай палкі, на адным канцы якой падвешваўся металічны шар ці іншы цяжар для нанясення ўдараў, а на другім была пятля для надзявання на руку.

Разбойнік з кісцянём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імклі́вы, -ая, -ае.

1. Вельмі хуткі, быстры ў руху, у развіцці; энергічны, жвавы.

І. бег.

І. час (перан.: пра хуткасць развіцця).

2. Які выражае парыў, імкненне да чаго-н.; палкі, гарачы.

Імклівая прамова.

|| наз. імклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́кел, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Асвятляльная прылада звычайна ў выглядзе палкі з наматаным на канцы прасмоленым пакуллем.

Запаліць ф.

2. Палаючы струмень газу або вадкасці ў выглядзе конуса, а таксама наогул конусападобнае полымя (спец.).

|| прым. фа́кельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)