◎ Латужынне, латужыня ’лахманы, палатаная сукенка’ (Федар. 7) < латужына < лату га < лата. Палата] (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кні́жны кни́жный;

к. фонд — кни́жный фонд;

к. магазі́н — кни́жный магази́н;

к. стыль — кни́жный стиль;

~ныя ве́ды — кни́жные зна́ния;

○ ~ная пала́та — кни́жная пала́та;

к. база́р — кни́жный база́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сена́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзяржаўны савет, вышэйшы орган кіравання ў Старажытным Рыме.

2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі.

3. Верхняя заканадаўчая палата парламента ў некаторых дзяржавах.

|| прым. сена́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кни́жный кні́жны;

кни́жный магази́н кніга́рня, кні́жны магазі́н;

кни́жная пала́та кні́жная пала́та;

кни́жная по́лка кні́жная палі́ца;

кни́жный стиль кні́жны стыль;

кни́жные зна́ния кні́жныя ве́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кні́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кнігі (у 1 знач.), звязаны з кнігай. Кніжны гандаль. Кніжная вокладка. // Прызначаны для кніг. Кніжная шафа. Кніжная паліца. // Які гандлюе кнігамі. Кніжны кіёск. Кніжны магазін.

2. Пачэрпнуты з кніг, не падмацаваны жыццёвым вопытам. Кніжныя веды. Кніжная мудрасць.

3. Характэрны для пісьмовага літаратурнага тэксту. Кніжны выраз. Кніжная мова. Кніжны стыль.

•••

Кніжная палата гл. палата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казённы, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да казны (у 1 знач.); дзяржаўны.

Казённая маёмасць.

2. перан. Бюракратычны, фармальны (неадабр.).

Казённыя адносіны.

○

Казённая палата — губернская ўстанова па падатках у царскай Расіі.

Казённая частка (спец.) — задняя частка агнястрэльнай зброі, з якой яна зараджаецца.

|| наз. казённасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́рхні в разн. знач. ве́рхний; (наружный — о стороне одежды — ещё) лицево́й;

~няя во́пратка — ве́рхняя оде́жда;

~няе цячэ́нне ракі́ — ве́рхнее тече́ние реки́;

○ ~няя пала́та — ве́рхняя пала́та;

в. нюх — охот. ве́рхнее чутьё;

в. рэгі́стр — ве́рхний реги́стр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́рхний в разн. знач. ве́рхні;

ве́рхнее пла́тье ве́рхняя во́пратка;

ве́рхнее тече́ние реки́ ве́рхняе цячэ́нне ракі́;

ве́рхняя пала́та ве́рхняя пала́та;

ве́рхнее чутьё охот. ве́рхні нюх;

ве́рхний реги́стр муз. ве́рхні рэгі́стр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́тный пала́тны;

пала́тная сестра́ пала́тная сястра́;

◊

ума́ пала́та мо́цная галава́; ро́зуму бага́та, з вялі́кім ро́зумам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыпнатыфо́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сыпнога тыфу. Сыпнатыфозны вірус. // Які перадае сыпны тыф. Сыпнатыфозная вош.

2. Хворы на сыпны тыф. Сыпнатыфозны хворы. / у знач. наз. сыпнатыфо́зны, ‑ага, м.; сыпнатыфо́зная, ‑ай, ж. // Прызначаны для хворых на сыпны тыф. Сыпнатыфозная палата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)