адмо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак.

1. Не згадзіцца, не пажадаць зрабіць што-н., не захацець прызнаць, прыняць што-н.

А. ад даручэння.

А. ад дапамогі.

2. Парваць сувязі з роднымі, блізкімі; адрачыся.

А. ад бацькоў.

3. Не прызнаць за сваё, не пацвердзіць чаго-н.; перастаць трымацца чаго-н., адступіцца ад чаго-н.

А. ад сваіх поглядаў.

|| незак. адмаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адмо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пага́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак., на каго-што.

Абл. Паквапіцца, пагнацца на каго‑, што‑н., пажадаць займець, захапіць. [Аўгіня:] — Пэўна ж, я сама вінавата: на багацце пагалілася. Колас. [Клёст:] — Неўзабаве шэсцьдзесят стукне. Якая кабета пагаліцца на такога кавалера? Шашкоў.

пагалі́цца, ‑галю́ся, ‑го́лішся, ‑го́ліцца; зак.

Пагаліць сябе; пабрыцца. Мне трэба было пагаліцца, і я пайшоў у цырульню. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напраро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што і чаго.

1. Прадказаць. [Савіч:] — «Гангрэны няма. Праз тыдзень будзеш танцаваць. Калі-небудзь станеш добрым хірургам». Напрарочыў стары. Шамякін. Русыя косы і сінія вочы, што пажадаць вам і што напрарочыць? Дубоўка.

2. Прарочаннем наклікаць. Напрарочыць вымову. □ Ледзь толькі дождж перастаў, Галя сказала, капрызна надзімаючы вусны: — Ты напрарочыў дождж. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Пахатны́, похотны́ ’ахвочы да жартаў з жанчынамі’, по́хоць ’хаценне, сквапнасць’, похо́чваць ’мець ахвоту, хацець’ (ТС). Укр. похоті́ти ’пажадаць’, рус. по́хоть ’пажадлівасць’, ст.-рус. похотъ ’савакупленне’, ’воля’, ’жаданне’, ’прыхамаць’, ’страсць’, ’юр’, польск. старое pochoć, pochodź, pochuć ’пажадлівасць’, чэш. старое pochotný ’смачны, прыемны’, pochoutka ’слодыч’, ’дэлікатэсы’, славен. pohȏta, серб.-харв. по̏хота, макед. похотен, похотлив ’пажадлівы’, балг. по́хот ’жадлівасць’. Прасл. po‑xotь, po‑xotьnъ(jь) < xotěti > хаце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уда́ча ж. уда́ча, -чы ж.; (успех — ещё) по́спех, -ху м.; (счастье — ещё) шча́сце, -ця ср.;

пожела́ть уда́чи пажада́ць уда́чы (по́спеху, шча́сця);

ему́ всегда́ уда́ча яму́ заўсёды ўда́ча, яму́ заўсёды шанцу́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́спех, -ху м.

1. успе́х; уда́ча ж.;

пажада́ць ~ху — пожела́ть успе́ха (уда́чи);

кні́га ма́е п. — кни́га име́ет успе́х;

з ~хам — с успе́хом;

2. только мн. успе́хи;

до́брыя ~хі ў матэма́тыцы — хоро́шие успе́хи в матема́тике;

вытво́рчыя ~хі — произво́дственные успе́хи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сча́стье в разн. знач. шча́сце, -ця ср.;

вы́пало сча́стье вы́пала шча́сце;

пожела́ть сча́стья пажада́ць шча́сця;

испыта́ть сча́стье зазна́ць шча́сце;

◊

к сча́стью на шча́сце;

на моё сча́стье на маё шча́сце;

на сча́стье (чтобы повезло) на шча́сце;

дать ру́ку на сча́стье даць руку́ на шча́сце;

твоё сча́стье, что… тваё шча́сце, што…;

не велико́ сча́стье не вялі́кае шча́сце;

не в том сча́стье не ў тым шча́сце.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шча́сце ср.

1. в разн. знач. сча́стье; (везение — ещё) уда́ча ж.;

вы́пала ш. — вы́пало сча́стье;

пажада́ць ~ця — пожела́ть сча́стья (уда́чи);

2. блаже́нство;

3. (благоденствие) благополу́чие;

◊ на ш. —: а) (чтобы везло) на сча́стье; б) вводн. сл. к сча́стью, по сча́стью, на сча́стье;

даць руку́ на ш. — дать ру́ку на сча́стье;

на маё (тваё, яго́ і г.д.) ш. — на моё (твоё, его́ и т.д.) сча́стье;

невялі́кае ш.! — невелико́ сча́стье!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́дно

1. безл., в знач. сказ. (нужно) трэ́ба; (желательно) пажада́на; часто переводится личными формами глаг. хаце́ць, жада́ць; захаце́ць, пажада́ць, зажада́ць; а также безличными глаг. хаце́цца, захаце́цца; при выражении вежливости, иронии, неудовольствия и т. п. переводится оборотами мець ла́ску, зрабі́ць ла́ску;

что вам уго́дно? што вам трэ́ба?, чаго́ вы хо́чаце?;

ви́дно, так ему́ бы́ло уго́дно віда́ць, так яму́ было́ пажада́на (так яму́ хаце́лася);

не уго́дно ли вам молока́? ці не хо́чаце (не жада́еце) вы малака́?;

как вам уго́дно як (вы сабе́) хо́чаце, як ва́ша ла́ска;

я сде́лаю всё, что вам бу́дет уго́дно я зраблю́ ўсё, што вы захо́чаце (пажада́еце);

кому́ уго́дно вы́сказаться? хто хо́ча вы́казацца?;

2. част. како́й уго́дно які́ хо́чаш, які́ хо́чаце, (всё равно какой) абы-які́, (всякий) уся́кі;

кто уго́дно хто хо́чаш, хто хо́чаце, (всё равно кто) абы-хто́;

что уго́дно што хо́чаш, што хо́чаце, (всё равно что) абы-што́;

где уго́дно дзе хо́чаш, дзе хо́чаце, (всё равно где) абы-дзе́, (везде) усю́ды;

когда́ уго́дно калі́ хо́чаш, калі́ хо́чаце, (всё равно когда) абы-калі́, (всегда) заўсёды;

как уго́дно як хо́чаш, як хо́чаце, (всё равно как) абы-я́к;

куда́ уго́дно куды́ хо́чаш, куды́ хо́чаце, (всё равно куда) абы-куды́;

отку́да уго́дно адку́ль хо́чаш, адку́ль хо́чаце, (всё равно откуда) абы-адку́ль, (отовсюду) адусю́ль;

ско́лько уго́дно ко́лькі хо́чаш, ко́лькі хо́чаце, (всё равно сколько) абы-ко́лькі;

◊

не уго́дно ли ці не ма́еце (не бу́дзеце мець) ла́ску, ці не жада́еце;

ско́лько душе́ уго́дно ко́лькі душа́ хо́ча (жада́е);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)