падбіва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. падбіваць — падбіць (у 1, 3–5 і 8 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падбі́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падбіць.
•••
Ветрам падбіты — тое, што і ветрам падшыты (гл. падшыты).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падбі́ўка ж.
1. подби́вка; см. падбі́ць 2;
2. (в одежде) подкла́дка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
настропали́ть сов., прост. настро́іць; падбухто́рыць; (подбить) падбі́ць; (подговорить) падгавары́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падзадо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго і без дап.
Разм. Выклікаць запал, падбіць, падахвоціць на што‑н. Падзадорыць каго-небудзь словам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Падгру́ніць ’падбіць, падахвоціць’ (Касп.). Няясна. Адзіным магчымым фармальным супастаўленнем можа быць рус. грунь ’конская рысь; дробная рысь’ (grędnъ, гл. Трубачоў, ЭССЯ, 7, 148). Параўн. яшчэ бел. гру́нем ’бягом’ (Бяльк.) і грунём ’тс’ (Нар. сл.), а таксама рус. иди грунистей, г. зн. прыбаў ходу, рысі, і дзеяслоў грунить ’ехаць трушком’. Тады падаруюць першапачаткова ’падагнаць, паскорыць’, потым — ’падахвоціць, падбіць’,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падбой 1 ’ніз вопраткі, падшыты іншым матэрыялам’ (Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ, Нар. сл., гродз.), падбіцьце́ ’падкладка’ (Шат.), падбі́це ’тс’ (Сл. ПЗБ). Рус. подбо́й, укр. підбі́й. Да падбіць з чаргаваннем галоснага ў корані. Варыянт падбіцьце, відавочна, з польск. podbicie ’падкладка’.
Падбой 2 ’натруджанае, падбітае месца на назе’ (ТСБМ; Нар. сл., навагр.; З нар. сл., карэл.; Нар. лекс., слонім.), ’нарыў пад мазалём’ (ТС). Да падбіць < біць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падфутбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Разм. Падбіць, падкінуць нагою. Падфутболіць мяч. □ — Мухамор, не баравік, ён не пойдзе ў залік! — падфутболіў маленькага круглага мухамора Васіль. Скрыпка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натолкну́ть сов.
1. наштурхну́ць, напхну́ць;
2. перен. наве́сці; (подстрекнуть) падбухто́рыць; (подбить) падбі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падбі́ўка, ‑і, ДМ ‑біўцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. падбіць (у 1, 2 знач.).
2. Разм. Тое, чым падбіта, падшыта што‑н. знізу, з адваротнага боку. Шаўковая падбіўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)