аграмеліяра́цыя, ‑і, ж.

Сістэма асушальных або арашальных мерапрыемстваў, накіраваных на павышэнне ўрадлівасці глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарпла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

Разм. Заработная плата. Павышэнне зарплаты. Атрымаць зарплату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альтэра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Павышэнне або паніжэнне гуку на паўтона або на цэлы тон.

[Ад лац. alteratio — змяненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угару́ і уго́ру, прысл. (разм.).

Увышыню, уверх.

Шар падняўся ў.

Дубы ўзнімаюць у. свае цяжкія кроны.

◊

Ісці ўгару (разм.) —

1) атрымаць павышэнне па службе;

2) паспяхова развівацца.

Лапкі ўгору (разм., жарт.) — не супраціўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпертані́я, ‑і, ж.

1. Павышэнне крывянога ціску.

2. Разм. Тое, што і гіпертанічная хвароба (гл. хвароба).

[Ад грэч. hypér — звыш і tónos — напружанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возвыше́ние

1. уст. павышэ́нне, -ння ср., узвышэ́нне, -ння ср.;

2. узвышэ́нне, -ння ср., узніма́нне, -ння ср., узнясе́нне, -ння ср.;

3. уст. павышэ́нне, -ння ср., узніма́нне, -ння ср.;

4. павышэ́нне, -ння ср.; см. возвыша́ть;

5. (более высокое место) узвы́шша, -шша ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Род цяпліцы ў выглядзе нізкіх градак, пакрытых зашклёнымі рамамі або празрыстай плёнкай, для вырошчвання расады, ранняй агародніны і пад.

|| прым. парніко́вы, -ая, -ае.

○

Парніковы эфект (спец.) — павышэнне сярэднегадавой тэмпературы з-за забруджання атмасферы чалавекам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сенсібіліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Павышэнне адчувальнасці арганізма да ўздзеяння якіх‑н. раздражальнікаў.

2. У фатаграфіі — павелічэнне адчувальнасці фатаграфічных пласцінак да некаторых каляровых праменяў.

[Фр. sensibilisation ад лац. sensibilis — адчувальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэ́з, ‑а, м.

1. Нотны знак, які абазначае павышэнне ноты на паўтона.

2. у знач. нескл. прым. (пасля назвы ноты). Паўтонам вышэй. До дыэз. Фа дыэз.

[Фр. diése.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэантало́гія, ‑і, ж.

1. Прафесіянальная этыка медыцынскіх работнікаў, прынцыпы іх паводзін, накіраваныя на максімальнае павышэнне карыснасці лячэння.

2. Раздзел этыкі, у якім разглядаюцца праблемы абавязку і абавязковага.

[Ад грэч. déon, déontos — патрэбнае, належнае і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)