адво́дны

1. отво́дный, отводно́й;

а. кана́л — отво́дный кана́л;

2. отводя́щий;

а. нерв — отводя́щий нерв

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зрэнкі. Зрэнкавы нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлоадчува́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да святлоадчування. Святлоадчувальны нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’язы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад языком. Пад’язычны нерв. Пад’язычная залоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяда́лішчны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў вобласці таза, ягадзіц. Сядалішчны нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрок, -у, м.

Адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога з’яўляюцца вочы; здольнасць бачыць.

Добры з.

Сапсаваць з.

Страціць з.

|| прым. зро́кавы, -ая, -ае.

З. нерв.

Зрокавая памяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змярцві́ць, ‑ртвлю, ‑рцвіш, ‑рцвіць; зак., што.

Выклікаць змярцвенне, зрабіць мёртвым (пра клеткі, тканкі, часткі цела). Змярцвіць нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зро́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зроку (у 1 знач.). Зрокавае ўспрыняцце. Зрокавая памяць. Зрокавы нерв.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ню́хальны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для нюху (у 1 знач.). Нюхальны нерв.

2. Прызначаны для нюхання. Нюхальны тытунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агалі́цца I сов., прям., перен. оголи́ться, обнажи́ться;

дрэ́вы ~лі́ліся — дере́вья оголи́лись (обнажи́лись);

нерв ~лі́ўся — нерв обнажи́лся

агалі́цца II сов. (бритвой) обри́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)