наш
1. мест., м. наш (ж., ср. на́ша, мн. на́шы);
на́ша могу́чая Ро́дина на́ша магу́тная Радзі́ма;
у них о́пыта бо́льше нашего у іх во́пыту больш, чым у нас;
2. сущ. наш, -шага м., мн. на́шы, -шых;
поживёшь у наших пажыве́ш у на́шых;
он стал нашим ён стаў (зрабі́ўся) на́шым;
◊
наша взяла́! на́ша ўзяло́!;
и нашим и ва́шим і на́шым і ва́шым;
наше вам (почте́ние) шутл. на́ша вам шанава́нне (пава́га, прывіта́нне);
не ме́ньше нашего не менш, як у нас, не менш за нас;
это не наше де́ло (нас не каса́ется) гэ́та не на́ша спра́ва;
поживи́те с наше пажыві́це з на́ша (сто́лькі, як мы);
по-нашему па-на́шаму;
знай наших! ве́дай (знай) на́шых!;
бо́льше нашего больш, як у нас, больш за нас;
пусть зна́ют наших няха́й ве́даюць (зна́юць) на́шых;
наш брат (челове́к) наш брат (чалаве́к).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
На́шына ’мясцовае асяроддзе’ (Ян.), параўн. рус. на́шина́ ’наша частка’, в.-луж. našina ’наша маёмасць’. Ад наш, параўн. чужына ’чужы, незнаёмы край, людзі’ і пад. (гл. ESSJ SG, 2, 440), серб.-харв. својѝна ’ўласнасць, маёмасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нява́жна,
1. Прысл. да няважны (у 2 знач.).
2. у знач. вык. Не мае вялікага значэння. [Бацька:] — А дзе садзіць [кусты], гэта няважна: і тут наша зямля і там наша. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перамагчы́ сов. победи́ть; преодоле́ть; переборо́ть; поборо́ть; (трудности, чувства — ещё) превозмо́чь;
п. во́рага — победи́ть врага́;
на́ша кама́нда ~гла́ — на́ша кома́нда победи́ла;
п. ця́жкасці — преодоле́ть (превозмо́чь) тру́дности;
п. хваро́бу — победи́ть (поборо́ть, превозмо́чь) боле́знь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юна́чы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і юнацкі. Юначы запал. □ Арлы маладыя, Юначая кроў, І радасць вы наша, І наша любоў. Колас. Дай жа, сынку, наглядзецца На юначы воблік твой. Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́твар: даць потвар ’разбалаваць, распесціць’ (маг., Наша слова, 2002 г., 16 кастр.). Гл. патвор.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прывяча́ць ’вітаць, прыхільна сустракаць’ (Наша Ніва, 2002, 15 ліст.). Ітэратыў да прывеціць, гл. прывет.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ссякну́ць ‘рэзкім рухам зрушыць пазванкі’ (Скарбы; Наша Ніва, 2004, 22 кастр.). Да сякаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́ргус ‘бабка (картапляная)’ (баран., Наша слова, 1990, 2,10). Няясна; магчыма, звязана з тэгус ‘тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стэ́рня ‘сцерлядзь’: стэрня не наша рыба, заплуўна (ТС). Магчыма, з укр. сте́рля ‘тс’. Гл. сцерлядзь, сцерня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)