маргіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Напісаны на палях кнігі, рукапісу. Маргінальная заметка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца скорапісам; напісаны скорапісам. Скарапіснае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэкст твора, напісаны рукой аўтара.

А. паэмы «Курган».

2. Уласнаручны, звычайна памятны, надпіс ці подпіс.

Узяць а. у вядомага артыста.

|| прым. аўтаграфі́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наче́рченный

1. (о чертеже) начэ́рчаны;

2. (о надписях) накрэ́слены, напі́саны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́капіс ’тэкст, напісаны ад рукі або на друкавальнай машынцы’, ’рукапісны помнік старажытнай пісьменнасці’ (ТСБМ). Складаны назоўнік ад рука (гл.) і пісаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ямбі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ямба, напісаны ямбам. Ямбічны верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санскры́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да санскрыту; напісаны на санскрыце. Санскрыцкія рукапісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юса, напісаны з юсамі. Юсавае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́писанный

1. вы́пісаны, мног. павыпі́сваны;

2. (красками) намалява́ны, вы́малеваны, напі́саны, вы́пісаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтарэфера́т, ‑а, М ‑раце, м.

Рэферат твора (звычайна навуковага), напісаны самім аўтарам. Аўтарэферат дысертацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)