нацэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. Навесці зброю на якую-н. цэль.

Н. вінтоўкі.

2. перан., каго-што. Накіраваць, даць пэўны напрамак дзеянням.

Н. калектыў на выкананне задання.

|| незак. нацэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Накіраваць на каго-, што-н. прамені, падвергнуць уздзеянню якіх-н. прамянёў.

|| незак. абпраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпраме́ньванне, -я, н. і абпрамяне́нне, -я, н.

Радыеактыўнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпраме́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Накіраваць на каго‑, што‑н. прамяні; падвергнуць уздзеянню якіх‑н. прамянёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабе́с, ‑а, м.

1. Сацыяльнае забеспячэнне.

2. Назва ўстановы, якая займаецца пытаннямі сацыяльнага забеспячэння. Накіраваць дакументы ў сабес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́чышча, -а, мн. -ы, -ышч і -аў, н.

1. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ вадзяная плынь.

Р. ракі.

2. перан. Напрамак, шлях развіцця чаго-н.

Накіраваць гаворку ў патрэбнае р.

У рэчышчы рамантычных традыцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прывярну́ць ’павярнуўшы, прыперці, прыхіліць да чаго-небудзь; прываліць; зачараваць, прываражыць’ (ТСБМ, Янк. 2), ’прыкідаць, прываліць, накіраваць статак да чаго-небудзь’ (Янк. 2), прыверня́ць ’прывальваць’ (ТС). Да вярну́ць (гл.). Адносна значэння ’зачараваць, прываражыць’ гл. прываро́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накірава́нне ср.

1. направле́ние;

2. наставле́ние;

3. направле́ние; обраще́ние;

1-3 см. накірава́ць;

4. (документ) направле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накірава́ны

1. в разн. знач. напра́вленный;

2. наста́вленный;

3. напра́вленный, устремлённый, обращённый;

1-3 см. накірава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкамандзірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., каго (што).

Камандзіраваць, накіраваць на працу ці вучобу ў іншае месца, у якую-н. арганізацыю, установу.

А. на курсы механізатараў.

|| незак. адкамандзіро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адкамандзіро́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Пакрыць лакам. Палакіраваць кніжную шафу.

2. і без дап. Накіраваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)