шво ср., в разн. знач. шов м.;

вы́прасаваць ш. — разгла́дить шов;

шыць дро́бным швом — шить ме́лким швом;

накла́дваць (наклада́ць) швы — мед. накла́дывать швы;

зварно́е ш. — стр., тех. сварно́й шов;

◊ трашча́ць па ўсіх швах — треща́ть по всем швам;

ру́кі па швах — ру́ки по швам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Насоў ’нешта, падобнае дла кашулі з палатна, якое сяляне апранаюць на адзенне для аховы яго летам ад дажджу, а зімой ад снегу’ (Нас.), ’белы палатняны балахон, які беларусы носяць летам, від летняга паліто’ (Мядзв.), ’балахон паверх сарочкі і спадніцы ў жанчын; ён мае невялікія выемкі па баках і на грудзях’ (Даўгарукаў), ’беларускі палатняны каптан’ (Багд.), ’доўгі балахон у талію з белага палатна, спецыяльна вытканага’ (Шн. 3), ’палатняны халат’ (Анім.), ’доўгая верхняя мужчынская вопратка без падклала’ (расон., Шатал.), ’верхняе адзенне з даматканай тканіны’ (Сл. ПЗБ), ’пояс ці рамень’ (Анік.), насоўка ’адзенне з суровага палатна, якое служыла для захавання кажуха ці бурноса ад дажджу’ (карэл., Нар. словатв.), ’вопратка ў выглядзе плашча, якая надзяваецца на кажух’ (Жд. 1), рус. насов, насовец ’сарочка, від мяшка з даматканага палатна, з прарэхамі ўверсе і з рукавамі, для цяпла, паверх сарафана, або для працы’ (Даль), ст.-рус. насовьць ’частка аблачэння святара, нарукаўнікі’ з 1300 г. (Сразн.). Паводле БелСЭ, асноўны арэал назвы і рэаліі — Віцебшчына, паўночныя раёны Міншчыны і Магілёўшчыны. Ад насу́нуць ’нацягнуць’, насоўваць ’нацягваць, накладаць зверху’; да соваць, с́унуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сядло́ ’сядзенне для конніка’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Стан.), ’частка прасніцы, на якой сядзяць’ (Жд. 2, Шатал., Сл. ПЗБ; круп., Нар. сл.), ’задняя частка штаноў’ (Серб. Вічын), седло́ ’частка прасніцы’ (Уладз.), сюды ж сядла́ць ’накладаць сядло’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Стан.). Укр. сідло́, рус. седло́, стараж.-рус. седьло, польск. siodło, в.-луж. sedło, н.-луж. sodło, палаб. sedlü, чэш., славац. sedlo, серб.-харв. сѐдло, славен. sédlọ, балг. седло́, макед. седло, ст.-слав. оседълати. Прасл. *sedъlo/*sedъlo роднаснае гоц. sitls ’сядзенне’, ст.-в.-ням. seʒʒal ’крэсла’, лац. sella ’сядзенне’, грэч. έλλά ’кафедра’; з іншай ступенню агаласоўкі: англ.-сакс. sadol, ст.-в.-ням. satul, satal ’сядло’, супраць апошніх супастаўленняў Бязлай (3, 223), які, спасылаючыся на Клюге (626), заўважае, што германцы ў часы Цэзара яшчэ не ведалі сядла. Паводле Мартынава (Лекс. взаим., 108 і наст.; Язык, 25 і наст.), славянскае пранікненне, што дало прагерм. sadula ’тс’. Далей да сядзець, прасл. *sěděti, да і.-е. *sed‑. Супраць рэканструкцыі *sedlo і меркавання аб калькаванні ст.-в.-ням. satal (Ваян (RÉS, 12, 235) Фасмер, (3, 589–590), параўн. укр. і ст.-слав. формы. Гл. яшчэ Мее, 419; Траўтман, 259; Брукнер, 491; Махэк₂, 539; Шустар-Шэўц, 1279–1279; Скок, 3, 213; ЕСУМ, 5, 250–251; ESJSt, 13, 809.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подверга́ть несов. падвярга́ць; однако лучше переводить (и чаще так и переводится) глаг., соответствующими определённым сущ., а также оборотами с другими глаг. в знач. ставить в какое-л. положение, делать предметом какого-л. действия; ста́віць (каго, што, пад што, на што); выстаўляць (каго, што, пад што, на што); падстаўля́ць (каго, што, пад што); падво́дзіць (каго, што, пад што); рабі́ць (каму, чаму, у каго, у чаго, з кім, з чым, над кім, над чым, што); наклада́ць (што, на каго, на што); аддава́ць, дава́ць (каго, што, на што, пад што, а также с неопр.); браць (пад што, на што, у што); дзе́йнічаць (чым, на што);

подверга́ть бомбардиро́вке бамбардзірава́ць, падвярга́ць бамбардзіро́ўцы;

подверга́ть обсужде́нию абмярко́ўваць, ста́віць на абмеркава́нне;

подверга́ть осмо́тру ста́віць на агля́д, агляда́ць;

подверга́ть опа́сности свою́ жизнь ста́віць пад небяспе́ку сваё жыццё, рызыкава́ць сваі́м жыццём;

подверга́ть де́йствию све́та дзе́йнічаць (уздзе́йнічаць) святло́м (на што), ста́віць (выстаўля́ць, падстаўля́ць) пад дзе́янне святла́;

подверга́ть опера́ции кого́-л. рабі́ць апера́цыю каму́-не́будзь;

подверга́ть пы́тке катава́ць;

подверга́ть допро́су рабі́ць до́пыт, дапы́тваць (каго);

подверга́ть заключе́нию юр. зняво́льваць;

подверга́ть о́быску кого́-л. рабі́ць во́быск (во́бшук) у каго́-не́будзь, абшу́кваць каго́;

подверга́ть взыска́нию кого́-л. наклада́ць спагна́нне на каго́-не́будзь;

подверга́ть наказа́нию кара́ць, наклада́ць ка́ру;

подверга́ть штра́фу наклада́ць штраф, штрафава́ць;

подверга́ть испыта́нию браць на выпрабава́нне, выпрабо́ўваць, ста́віць на (пад) выпрабава́нне;

подверга́ть сомне́нию браць пад сумне́нне, сумнява́цца (у чым);

подверга́ть кри́тике крытыкава́ць;

подверга́ть му́кам му́чыць;

подверга́ть насме́шкам браць на смех, насміха́цца, смяя́цца (з каго, з чаго), кпіць (з каго, з чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печа́ть​I ж.

1. (штамп, печатка) пяча́тка, -кі ж.; пяча́ць, -ці ж.;

госуда́рственная печа́ть дзяржа́ўная пяча́ць;

печа́ть учрежде́ния пяча́тка ўстано́вы;

с приложе́нием печа́ти канц. з прыклада́ннем пяча́ткі;

сургу́чная печа́ть сургу́чная пяча́тка;

удостове́рить по́дпись печа́тью засве́дчыць по́дпіс пяча́ткай;

2. перен., мн. нет пяча́тка, -кі ж.; пяча́ць, -ці ж.; (отпечаток) адбі́так, -тка м.;

носи́ть печа́ть чего́-л. перен. насі́ць адбі́так чаго́-не́будзь;

быть отме́ченным печа́тью чего́-л. перен. быць адзна́чаным пяча́ццю (мець на сабе́ адбі́так) чаго́-не́будзь;

накла́дывать печа́ть перен. наклада́ць пяча́ць, адбі́так;

соломо́нова печа́ть бот. купе́на;

◊

печа́ть вре́мени адбі́так ча́су;

печа́ть молча́ния пяча́ць маўча́ння;

за семью́ печа́тями за сямю́ пяча́ткамі (пяча́цямі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)