спінны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да спіны; які знаходзіцца на спіне, у вобласці спіны. Спінныя пазванкі. Спінныя плаўнікі.

•••

Спінная струна гл. струна.

Спінны мозг гл. мозг.

Спінны хрыбет гл. хрыбет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

головно́й в разн. знач. галаўны́;

головно́й убо́р галаўны́ ўбор;

головно́й отря́д галаўны́ атра́д;

головно́й боль галаўны́ боль;

головно́й мозг галаўны́ мозг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апапле́ксія, ‑і, ж.

Кровазліццё ў мозг або закупорка мазгавых сасудаў, якія выклікаюць параліч; інсульт.

[Грэч. apopleksia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаўны́ в разн. знач. головно́й;

г. ўбор — головно́й убо́р;

г. боль — головна́я боль;

○ г. атра́д — головно́й отря́д;

г. мозг — головно́й мозг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галаўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да галавы (у 1 знач.). Галаўны боль. // Прызначаны для галавы. Галаўны ўбор.

2. Які ідзе ўперадзе чаго‑н.; перадавы. Галаўны мінаносец. Галаўны атрад. // Асноўны, вядучы. Галаўное прадпрыемства. Галаўная партарганізацыя.

•••

Галаўны мозг гл. мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мызг ’мозг’ (Дразд.), Мыэок ’тс’ (кам., КЭС). Да мозг (гл.). Пераход о (у закрытых складах) > ы — характэрная з’ява некаторых палескіх гаворак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

будара́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; незак.

Узрушвацца, узбуджацца, турбавацца. [Ісак:] — У спрэчках.. адточваецца думка, бударажыцца мозг. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кровазліццё, ‑я, н.

Зліццё крыві з пашкоджаных сасудаў у органы і тканкі. Кровазліццё ў мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрасо́н, ‑сну, м.

Медыцынская працэдура, якая выклікае сон пад уздзеяннем электрычнага току на галаўны мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

интелле́кт інтэле́кт, -ту м.;

иску́сственный интелле́кт (электронный мозг) шту́чны інтэле́кт;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)