рамо́нтна-механі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рамо́нтна-механі́чны рамо́нтна-механі́чная рамо́нтна-механі́чнае рамо́нтна-механі́чныя
Р. рамо́нтна-механі́чнага рамо́нтна-механі́чнай
рамо́нтна-механі́чнае		 рамо́нтна-механі́чнага рамо́нтна-механі́чных
Д. рамо́нтна-механі́чнаму рамо́нтна-механі́чнай рамо́нтна-механі́чнаму рамо́нтна-механі́чным
В. рамо́нтна-механі́чны (неадуш.)
рамо́нтна-механі́чнага (адуш.)		 рамо́нтна-механі́чную рамо́нтна-механі́чнае рамо́нтна-механі́чныя (неадуш.)
рамо́нтна-механі́чных (адуш.)
Т. рамо́нтна-механі́чным рамо́нтна-механі́чнай
рамо́нтна-механі́чнаю		 рамо́нтна-механі́чным рамо́нтна-механі́чнымі
М. рамо́нтна-механі́чным рамо́нтна-механі́чнай рамо́нтна-механі́чным рамо́нтна-механі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

механи́ческий механі́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

механи́чный механі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

машына́льны, -ая, -ае.

Механічны, аўтаматычны.

М. адказ.

|| наз. машына́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́птико-механи́ческий о́птыка-механі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ремо́нтно-механи́ческий рамо́нтна-механі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

механа...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. механізм, механічны, напр.: механагідраўлічны, механазборачны, механатэрапія, механаўзброенасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таксо́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Механічны лічыльнік у таксі для ўліку яго работы і паказання кошту аплаты за праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагнята́льнік, ‑а, м.

Прыбор для нагнятання. Механічны нагнятальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскі́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго-н.

Р. сена.

2. Прыстасаванне для раскідвання чаго-н.

Механічны р. угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)