Verbum

меха́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па механіцы, а таксама асоба, якая назірае за работай машын.

глыбіняме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для вымярэння глыбіні адтулін пазоў, вышыні выступаў у дэталях машын.

збой¹, збо́ю, мн. -і, -яў, м.

Вялікая колькасць каго-, чаго-н., цесна збітага ў адным месцы.

З. машын.

машыназна́ўства, -а, н.

Навуковая дысцыпліна, якая ўключае апісанне і тэорыю машын і механізмаў, тэхналогію машынабудавання.

|| прым. машыназна́ўчы, -ая, -ае.

устано́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік па ўстаноўцы, мантажы чаго-н.

У. машын.

|| ж. устано́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

нала́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў.

Працаваць наладчыкам.

|| ж. нала́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

аўтаба́за, -ы, мн. -ы, -ба́з, ж.

Аўтатранспартнае прадпрыемства са стаянкамі для машын і майстэрнямі для рамонту.

|| прым. аўтаба́заўскі, -ая, -ае (разм.).

танкадро́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Участак мясцовасці, абсталяваны для выпрабавання танкаў і іншых гусенічных машын, а таксама для навучання танкістаў.

дэманстра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая дэманструе (у 2 знач.) што-н.

Д. машын на прамысловай выстаўцы.

|| прым. дэманстра́тарскі, -ая, -ае.

абсталява́нне, -я, н.

1. гл. абсталяваць.

2. Сукупнасць прылад, механізмаў, машын і пад., неабходных для чаго-н.

Завод аснашчаны новым абсталяваннем.

Лабараторнае а.