бая́рышніца, ‑ы, ж.

Белы матылёк з чорнымі шылкамі і крапінкамі на крылах, шкоднік фруктовых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́бочка ж.

1. зоол. матылёк, -лька́ м., маты́ль, -ля́ м.;

капу́стная ба́бочка капу́сніца;

ночна́я ба́бочка начны́ матылёк (маты́ль);

2. перен. (галстук), разг. ба́бачка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расфра́нчаны, ‑ая, ‑ае.

Адзеты па-святочнаму, франтавата. Куйбышава не збянтэжыў ні «матылёк», ні расфранчаны выгляд наведвальніка. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́пніца, ‑ы, ж.

Белы дзённы матылёк сямейства бялянак, вусень якога можа наносіць шкоду агародным і дэкаратыўным раслінам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́ўнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. ‑у. Зараснікі крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднадзёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Насякомае, якое жыве вельмі кароткі час (адзін дзень).

Матылёк-а.

2. Пра тое, што не мае вялікага значэння і існуе нядоўга (разм.).

Кніжка-а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жало́бніца, ‑ы, ж.

Спец. Вялікі матылёк сямейства німфалід вішнёва-карычневай афарбоўкі з чорнымі знізу крыламі, акаймаванымі жаўтавата-белай палоскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і матылёк.

2. Лічынка камара, якая служыць прынадай пры лоўлі ры́бы, а таксама кормам для акварыумных рыб.

◊

Матылі ў вачах (разм.) — пра мігценне перад вачамі, калі становіцца млосна, дрэнна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Піталі́шкі ’бялян-капуснік’ (паст., Сл. ПЗБ; паст., астрав., ЛА, 1). Балтызм. Параўн. літ. peteliškė ’матылёк’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 524), а таксама Зданцэвіч (LP, 1960, 345) пра польск. pauliška, patyliška ’матылёк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пладажэ́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Шкодны матылёк, вусень якога корміцца пладамі. Для вылоўлівання вусеняў пладажэркі і часткова даўганосіка накладваюцца лоўчыя паясы. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)