Verbum

жы́вапіс, -у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, звязаны з адлюстраваннем прадметаў і з’яў рэальнага свету пры дапамозе фарбаў.

Школа жывапісу.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва.

Станковы ж.

|| прым. жывапі́сны, -ая, -ае.

Жывапісная майстэрня.

канструктыві́зм, -у, м.

Кірунак у розных галінах мастацтва і літаратуры 20 ст., у аснове якога ляжаць прынцыпы прастаты і эканамічнасці форм, імкненне выразіць у творах мастацтва канструктыўныя, тэхнічныя ўласцівасці матэрыялу.

|| прым. канструктыві́сцкі, -ая, -ае.

фехтава́нне, -я, н.

Від спорту: мастацтва барацьбы на рапірах, шпагах, шаблях і пад.

спецы́фіка, -і, ДМ -фіцы, ж.

Сукупнасць адметных, спецыфічных асаблівасцей.

С. опернага мастацтва.

харэагра́фія, -і, ж.

Мастацтва танца, а таксама пастаноўка балетных танцаў.

|| прым. харэаграфі́чны, -ая, -ае.

му́зыка, -і, ДМ -зыцы, ж.

1. Галіна мастацтва, якая адлюстроўвае рэчаіснасць у гукавых мастацкіх вобразах, а таксама творы такога мастацтва.

Класічная м.

Інструментальная м.

М.

Ю.

Семянякі.

2. Выкананне твораў гэтага мастацтва на інструментах.

М. і спевы.

3. перан., чаго. Мелодыя, прыемнае гучанне чаго-н.

М. мовы.

4. перан. Якая-н. добра арганізаваная, наладжаная справа (разм.).

Сапсаваў усю музыку.

выяўле́нчы, -ая, -ае (кніжн.).

Які дае магчымасць наглядна паказаць, адлюстраваць што-н.

Выяўленчыя сродкі.

○

Выяўленчае мастацтва — назва мастацтва, у творах якога вобраз увасоблены на плоскасці ці ў прасторы (жывапіс, графіка, скульптура, а таксама архітэктура).

|| наз. выяўле́нчасць, -і, ж.

жыццесцвярджа́льны, -ая, -ае.

Прасякнуты бадзёрасцю, аптымістычнымі адносінамі да жыцця.

Жыццесцвярджальнае мастацтва.

|| наз. жыццесцвярджа́льнасць, -і, ж.

камерцыялізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Ажыццявіць (ажыццяўляць) камерцыялізацыю.

К. мастацтва.