маста́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. маста́цтва
Р. маста́цтва
Д. маста́цтву
В. маста́цтва
Т. маста́цтвам
М. маста́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

маста́цтва, -а, н.

1. Творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах.

Творы мастацтва.

2. Галіна творчай мастацкай дзейнасці.

Выяўленчае м.

Сцэнічнае м.

3. Уменне, майстэрства, тонкае веданне справы.

Пеўчае м.

Ваеннае м.

◊

Па ўсіх правілах мастацтва — вельмі ўмела, памайстэрску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маста́цтва ср.

1. в разн. знач. иску́сство;

2. мастерство́; иску́сство;

○ выяўле́нчае м. — изобрази́тельное иску́сство;

прыкладно́е м. — прикладно́е иску́сство;

◊ м. для м. — иску́сство для иску́сства;

з любві́ да м. — из любви́ к иску́сству

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маста́цтва, ‑а, н.

1. Творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах. Творы мастацтва. □ [Антон Максімавіч:] — Наша мастацтва толькі тады будзе дзейсным, калі яно наблізіцца да жыцця. Рамановіч.

2. Галіна творчай мастацкай дзейнасці. Прыкладное мастацтва. Партрэтнае мастацтва. Дэкарацыйнае мастацтва. □ Керамічнае мастацтва дасягнула ў Марока яшчэ ў старадаўнія часы вельмі высокага ўзроўню. В. Вольскі.

3. Дасканалае ўменне, майстэрства ў якой‑н. справе, рабоце.

•••

Выяўленчае мастацтва — назва мастацтва, у творах якога вобраз увасоблены на плоскасці ці ў прасторы (жывапіс, скульптура, графіка).

Мастацтва для мастацтва — рэакцыйная эстэтычная тэорыя, якая адмаўляе грамадскае значэнне мастацтва.

Па ўсіх правілах мастацтва гл. правіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́цтва н

1. Kunst f -, Künste;

выяўле́нчае маста́цтва die dárstellende [bíldende] Kunst;

наро́днае маста́цтва Vólkskunst f;

эстра́днае маста́цтва Unterháltungskunst f;

ужытко́вае [прыкладно́е] маста́цтва ángewandte Kunst;

займа́цца маста́цтвам künstlerisch tätig sein;

2. (майстэрства, умельства) Kunst f -, Künste; Fértigkeit f -, -en;

◊ па ўсі́х пра́вілах маста́цтва nach állen Régeln der Kunst; kúnstgerecht (па-майстэрску)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Мастацтва»,

навукова-папулярны часопіс.

т. 10, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мастацтва,

духоўна-творчае адлюстраванне быцця ў вобразах.

т. 10, с. 196

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Маста́цтва ’творчая перадача рэчаіснасці ў мастацкіх вобразах’, ’дасканалае ўменне, майстэрства ў якой-небудзь справе, рабоце’ (ТСБМ). Да маста́к (гл.). Утворана як дзіва́к — дзіва́цтва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рок-маста́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рок-маста́цтва
Р. рок-маста́цтва
Д. рок-маста́цтву
В. рок-маста́цтва
Т. рок-маста́цтвам
М. рок-маста́цтве

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поп-маста́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. поп-маста́цтва
Р. поп-маста́цтва
Д. поп-маста́цтву
В. поп-маста́цтва
Т. поп-маста́цтвам
М. поп-маста́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)