лам’ё, ‑я,
1. Абломкі дрэва, драўніны; хлуд, ламачча.
2. Пабітыя, паламаныя рэчы;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лам’ё, ‑я,
1. Абломкі дрэва, драўніны; хлуд, ламачча.
2. Пабітыя, паламаныя рэчы;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уты́ль, ‑ю,
Адходы вытворчасці, рэчы, якія ўжо не прыгодны для карыстання, але могуць служыць сыравінай для вырабу іншых рэчаў (металічны
[Ад лац. utilis — карысны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лама́чча
1. (ломаные предметы)
2. вале́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лам’ё, ломʼе́ ’дробнае галлё, сукі, хлуд, ламачча’, ’абломкі дрэва, драўніны’, ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ломово́йII ламавы́; (битый) бі́ты; лама́ны;
ломово́е желе́зо жале́зны
ломово́й ка́мень бі́тае каме́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ламі́шча ’куча галля’, ’вогнішча’, ’месца, дзе гарэў агонь’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
га́хаць і га́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лам’ё
1. (ломаные предметы)
2. су́чья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ламе́нь ’гультай, лежабок’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)