канцла́гер, ‑а, м.

Канцэнтрацыйны лагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́мпінг, ‑а, м.

Лагер, спецыяльна абсталяваны для аўтатурыстаў.

[Англ. camping.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́бар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Група цыганскіх сем’яў, якія качуюць разам, а таксама іх стан, абоз.

2. Умацаваны лагер казакоў з абозам (гіст.).

|| прым. та́барны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваеннапало́нны, ‑ага, м.

Ваеннаслужачы, узяты ў палон. Лагер ваеннапалонных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак., каго-што (разм.).

Перавесці да сябе (на працу, у свой калектыў, у другі лагер і пад.), прывабіўшы якой-н. выгадай, перавагамі.

П. спецыяліста.

|| незак. перама́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Атабары́цца ’пасяліцца’. Рус. отабориться ’стаць лагерам’, укр. отаборитися ’стаць лагерам, абозам, размясціцца’, польск. otaborzyć się ’акружыць лагер абозам’. Утворана з прэфіксам о‑ і дзеяслоўным суфіксам ад табар (< табор) ’лагер’ з першасным значэннем ’стаць лагерам’ (ст.-бел. отаборити, Гіст. лекс., 157).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альпіні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да альпінізму, альпініста. Альпінісцкі паход. Альпінісцкі лагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыімперыялісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць імперыялізму, проціпастаўлены яму. Антыімперыялістычны рух. Антыімперыялістычныя сілы. Антыімперыялістычны лагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імперыялісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да імперыялізму. Імперыялістычны лагер. Імперыялістычная буржуазія. Імперыялістычныя дзяржавы. Імперыялістычная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Чалавек, які адмовіўся ад сваіх поглядаў і перайшоў у лагер праціўніка; здраднік, адступнік.

[Ад лац. renegare — адракаюся.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)