нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пела́гра, ‑ы, ж.

Спец. Захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме нікацінавай кіслаты.

[Ад іт. pelle agra — шурпатая скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бісульфа́ты, ‑аў; адз. бісульфат, ‑у, М ‑фаце, м.

Кіслыя солі сернай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслотатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца дзеянню кіслаты. Кіслотатрывалы сплаў. Кіслотатрывалая пластмаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салянакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да солей салянай кіслаты. Салянакіслы аміяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сернакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтвараецца ад сернай кіслаты (пра солі). Сернакіслы барый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слабакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае невялікую колькасць кіслаты. Слабакіслая глеба. Слабакіслы торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урада́н, ‑у, м.

Лекавы сродак, які садзейнічае выдзяленню з арганізма мачавой кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэ́сны, -ая, -ае.

1. Без солі або з недастатковай колькасцю солі (ці кіслаты, вастрыні).

Прэсная вада.

Прэсная страва.

2. перан. Пазбаўлены жывасці, займальнасці, нецікавы, сумны (разм.).

Прэсныя жарты.

|| наз. прэ́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кісло́тнасць, ‑і, ж.

Ступень змяшчэння кіслаты (у 2 знач.). Кіслотнасць глебы. Кіслотнасць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)