Verbum

ве́на, -ы, мн. -ы, вен, ж.

Крывяносны сасуд, па якім кроў рухаецца да сэрца.

|| прым. вяно́зны, -ая, -ае.

бруі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́ць; незак.

Тое, што і бруіцца.

Кроў бруіць у жылах.

крывяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. кроў.

2. Які складаецца з крыві.

Крывяная пляма.

3. Прыгатаваны з крыві, з крывёю.

Крывяная каўбаса.

акрыва́віць, -ва́ўлю, -ва́віш, -ва́віць; -ва́ўлены; зак., каго-што.

Параніўшы, пусціць кроў; заліць, вымазаць крывёю.

А. твар.

|| незак. акрыва́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́ссаць, -ссу, -ссеш, -ссе; -ссі; -ссаны; зак., што з каго-чаго.

Ссаннем выцягнуць.

В. кроў з раны.

|| незак. высыса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

гармо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Біялагічна актыўнае рэчыва, якое выдзяляюць у кроў залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| прым. гармана́льны, -ая, -ае.

Гарманальныя прэпараты.

прылі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лье́ і -ліе́; -ліў, -ліла́, -ло́; зак.

Сабраўшыся, прыцячы, падступіць (пра вадкае).

Кроў прыліла да галавы.

|| незак. прыліва́ць, -а́е.

цыркулява́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лю́е; незак.

Рабіць кругавы рух, кругаварот.

Кроў цыркулюе па крывяносных сасудах.

|| наз. цыркуля́цыя, -і, ж.

|| прым. цыркуляцы́йны, -ая, -ае.