Verbum

вандро́ўніцтва, -а, н.

1. Падарожжа.

В. ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца.

натуралізава́цца, -зу́юся, -зу́ешся, -зу́ецца; -зу́йся; зак. і незак. (кніжн.).

Прыняць (прымаць) грамадзянства чужой краіны.

|| наз. натураліза́цыя, -і, ж.

тапані́мія, -і, ж. (спец.).

Сукупнасць тапонімаў якой-н. мясцовасці, краіны.

Т.

Віцебшчыны.

Т.

Беларусі.

|| прым. тапанімі́чны, -ая, -ае.

заакія́нскі, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за акіянам, які прыбыў, прывезены з-за акіяна.

Заакіянскія краіны.

З. місіянер.

Заакіянскія тавары.

зна́тны, -ая, -ае.

1. Вядомы, славуты.

Знатныя людзі краіны.

З. пчаляр.

2. Які належыць да знаці (уст.).

З. род.

по́стаць¹, -і, мн. -і, -ей, ж.

Стан, фігура.

Жаночая п.

Стройная п.

Значная п. у палітычным жыцці краіны (перан.).

іншазе́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Чалавек з іншай краіны; чужаземец.

|| ж. іншазе́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

чужазе́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Чалавек з чужой краіны; іншаземец.

|| ж. чужазе́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

краі́на, -ы, мн. -ы, краі́н, ж.

1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.).

Горная к.

Цёплыя краіны.

2. Дзяржава.

Родная к.