на́рыс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі літаратурны твор, кароткае апісанне жыццёвых фактаў.

Біяграфічны н.

Ваенны н.

2. Агульны выклад якога-н. пытання.

Нарысы па дыялекталогіі.

|| прым. на́рысавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́фта, -ы, ДМ -фце, мн. -ы, кофт, ж.

Верхняе кароткае (звычайна трохі ніжэй пояса) жаночае адзенне.

Модная к.

|| памянш.-ласк. ко́фтачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ко́фтачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кругля́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. -а́. Тоўстае кароткае палена акруглай формы.

Адрэзаць пару круглякоў ад бервяна.

2. -у́, зб. Нячэсанае круглае бярвенне як будаўнічы матэрыял (разм.).

Хата з тоўстага кругляку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заўва́га, -і, ДМ -ва́зе, мн. -і, -ва́г, ж.

1. Кароткае меркаванне наконт чаго-н.

Трапная з.

Заўвагі рэцэнзентаў.

2. Вымова, указанне на памылку.

Строгая з.

3. Дадатковая заметка, тлумачэнне да тэксту.

Падрадковыя заўвагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лакані́чны, ‑ая, ‑ае.

Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны. Лаканічны стыль. Лаканічны адказ. □ Пісьмо было простае, кароткае, лаканічнае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхла́нне, ‑я, н.

Кароткае аблягчэнне ад цяжкай працяглай работы, перадышка. Маўкліва церпяць парабкі вякоў — Ні продыху, ні адхлання. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замыка́нне ср.

1. запира́ние; замыка́ние;

2. замыка́ние;

1, 2 см. замыка́ць 1, 2;

○ каро́ткае з. — эл. коро́ткое замыка́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замыка́ць — замкнуць.

•••

Кароткае замыканне — утварэнне кантакту ў электрычным ланцугу, якое звычайна выклікае аварыю электрычнай устаноўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэві́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае выслоўе, якое выражае кіруючую ідэю паводзін або дзейнасці.

Наш д. — наперад!

2. Слова або выслоўе, якое на конкурсах аўтар ставіць на творы замест свайго імя.

Праект пад дэвізам «Перамога».

|| прым. дэві́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Курта́ч ’кароткае на ваце мужчынскае паліто’ (Сцяшк.). Гл. куртаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)