паабе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

З’есці абед, з’есці што‑н. у якасці абеду. Коля наспех паабедаў і рашуча пачаў ачышчаць стол. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысе́ст, -у, М -сце, м.

У выразе: за адзін прысест (разм.) — не ўстаючы з месца, за адзін раз.

З’есці ўсё за адзін п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’яда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да з’есці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажра́ць, -ру́, -рэ́ш, -рэ́; -ро́м, -раце́, -ру́ць; -ры́; -ра́ны; зак. (разм.).

1. чаго і без дап. З’есці многае ў якой-н. колькасці, прыняць ежу.

2. каго-што. Прагна з’есці ўсё (звычайна пра жывёл).

Саранча пажрала пасевы.

|| незак. пажыра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

П. вачамі каго-, што-н. (перан.: прагна, не адрываючыся глядзець на каго-, што-н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

источи́ть​II сов. (изъесть, продырявливая) стачы́ць, патачы́ць; з’е́сці, пае́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’е́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад з’есці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дае́сці, дае́м, даясі́, дае́сць; даядзі́м, даясце́, даяду́ць; дае́ў, -е́ла; дае́ш; дае́дзены; зак., што.

З’есці да канца, скончыць есці.

Д. верашчаку.

|| незак. даяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсёрбаць, -аю, -аеш, -ае; зак., што і чаго (разм.).

Сёрбаючы, троху з’есці, адпіць чаго-н. вадкага.

А. з міскі булёну.

|| незак. адсёрбваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зжава́ць, зжую́, зжуе́ш, зжуе́; зжуём, зжуяце́, зжую́ць; зжуй; зжава́ны; зак., што.

1. Пажаваўшы, з’есці.

2. Сапсаваць жаваннем.

Цяля зжавала кашулю.

|| незак. зжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

съесть сов.

1. в разн. знач. з’е́сці, мног. паз’яда́ць;

2. (извести придирками, бранью — ещё) разг. загры́зці;

3. (искусать) зае́сці;

◊

съесть соба́ку на (в) чём-л. з’е́сці саба́ку на (у) чым-небудзь;

съесть зу́бы (на чём-л.) з’е́сці зу́бы (на чым-небудзь);

пуд со́ли съесть пуд со́лі з’е́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)