пазно́сіць, ‑зношу, ‑зносіш, ‑зносіць; зак., каго-што.
1. Знесці — пра ўсё, многае. Пазносіць каменне з поля. □ На гародзе была пакапана бульба, а на голым месцы, з якога пазносілі бульбоўнік на плот, ляжаў вялікі гарбуз. Чыгрынаў. // Знесці ў адно месца ўсіх, многіх або ўсё, многае. Прыйшла машына. У яе пазносілі раненых, і Івін паехаў у шпіталь. Алешка. Пчаляр пазносіў на зіму У сховішча ўсе вуллі. Корбан.
2. Спусціць уніз усё, многае. Пазносіць сена з вышак.
3. Сарваўшы, разбурыўшы, знесці з месца ўсё, многае. Пазносіць масты. □ [Язэп:] — Усё паламалі і пазносілі, каб іх хвароба паламала. Колас.
4. Пайшоўшы, узяць з сабой усё, многае. Пазносіць чужыя рэчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перамаўча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што і без дап.
Разм. Моўчкі знесці які‑н. папрок, не адказаць, не адазвацца на што‑н.; змоўчаць, прамаўчаць. Глушак цярпліва перамаўчаў. Паказаў, што чуе сябе вінаватым. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
добраўпара́дкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Навесці добры парадак, зрабіць зручным для карыстання. Добраўпарадкаваць вуліцы і плошчы горада. Добраўпарадкаваць парк. □ Райсавет вынес нават спецыяльную пастанову па .. прапанове [Расальчыхі]: знесці гаражы і добраўпарадкаваць двор. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
снести́I сов.
1. (доставить, отнести вниз) зне́сці, мног. пазно́сіць;
снести́ мешки́ в подва́л зне́сці (пазно́сіць) мяшкі́ ў падва́л;
2. (отнести куда-л.) зане́сці, мног. пазано́сіць;
снести́ письмо́ на по́чту зане́сці ліст на по́шту;
3. (сломать, разрушить) зне́сці, мног. пазно́сіць; (сорвать — ещё) сарва́ць, мног. пазрыва́ць;
бу́ря снесла́ кры́шу бу́ра зне́сла (сарва́ла) дах;
пожа́р всё снёс пажа́р усё знёс (пазно́сіў);
4. (голову) зняць, мног. пазніма́ць; сцяць;
5. (переписать, перенести вниз) зне́сці, мног. пазно́сіць, перане́сці, мног. паперано́сіць;
снести́ примеча́ние под стро́чку зне́сці заўва́гу пад радо́к;
6. (быть в силах понести что-л.) пане́сці;
подня́ть — подниму́, а не снесу́ падня́ць — падыму́, але́ не панясу́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зно́ска, ‑і, ДМ зносцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зносіць — знесці 1 (у 1, 2, 4 і 5 знач.).
2. Р мн. ‑сак. Дадатковы тэкст, змешчаны пад асноўным у самым нізе старонкі. Зрабіць зноску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здзьмуць, ‑му, ‑меш, ‑ме; зак., што.
Ачысціць ад чаго‑н. струменем паветра, ветру. [Тата] выцер рукавом лоб, здзьмуў капельку поту з носа, абцёр травой касу і пачаў яе вастрыць. Карпюк. // Знесці што‑н. струменем паветра. Вецер здзьмуў паперу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
унести́ сов.
1. (взять с собой) пане́сці; (вынести) вы́несці, мног. павыно́сіць; (отнести) адне́сці, мног. паадно́сіць; (снести вниз) зне́сці, адне́сці, мног. паадно́сіць; (снести вниз) зне́сці, мног. пазно́сіць; (занести) зане́сці, мног. пазано́сіць;
2. (похитить) разг. укра́сці, зне́сці;
3. перен. (отнять, поглотить) адабра́ць, узя́ць;
забо́ты унесли́ мно́го здоро́вья кло́паты адабра́лі мно́га здаро́ўя;
4. прям., перен. (переместить, увлечь) пане́сці, зне́сці, зане́сці;
ло́дку унесло́ ве́тром ло́дку пане́сла (зне́сла) ве́трам;
воображе́ние унесло́ его́ далеко́ перен. фанта́зія зане́сла яго́ далёка;
◊
е́ле унести́ но́ги ледзь вы́несці но́гі, ледзь уцячы́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неданасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-што.
1. Знесці што‑н. няпоўнасцю з аднаго месца ў другое. Неданасіць сена ў стог.
2. Не зусім, няпоўнасцю знасіць (адзенне, абутак і пад.). Неданасіць сукенку.
3. Нарадзіць раней нармальнага тэрміну. Неданасіць дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зно́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зношваць 1 — знасіць 1 і стан паводле знач. дзеясл. зношвацца — знасіцца. Зношванне адзення. Зношванне дэталей машын.
зно́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зношваць 2 — знесці 1 (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.
Знесці ў адно месца вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Людзі самі назносілі ў хаты навасельцаў усякага частавання і спраўлялі гэты дзень, як свята. Краўчанка. Парабкі ад сваіх небагатых набыткаў назносілі маладым гару падарункаў. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)