піто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая неядавітая змяя сямейства ўдаваў, якая жыве пераважна ў джунглях.

|| прым. піто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкало́дны: змяя́ ~ная фольк., бран. змея́ подколо́дная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

очко́вый​II / очко́вая змея́ зоол. ко́бра, змяя́-акуля́рніца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́ў, уда́ва, мн. уда́вы, уда́ваў, м.

Вялікая драпежная неядавітая змяя трапічных і субтрапічных краін.

|| прым. уда́вавы, -ая, -ае.

Сямейства ўдававых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слі́вень, слі́ўня, мн. слі́ўні, слі́ўняў, м.

1. Род бязногай, падобнай да змяі яшчаркі.

2. Вераценніца, ядавітая змяя бурага (самцы) або шэрага (самкі) колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

яра́ра, ‑ы, ж.

Вельмі ядавітая паўночнаамерыканская змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мядзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага або шэра-бурага колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная акісленнем медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зві́цца, саўю́ся, саўе́шся, саўе́цца; саўёмся, саўяце́ся, саўю́цца; звіўся, звіла́ся, -ло́ся; звіся; зак.

Скруціцца ў клубок, кальцо.

Змяя звілася ў клубок.

|| незак. звіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тоўстагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З вялікай, тоўстай галавой. Тоўстагаловая змяя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́бра, ‑ы, ж.

Ядавітая змяя сямейства аспідавых з плямамі на шыі.

[Ад партуг. cobra — змяя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)