закра́пать сов., разг.
1. (о дожде) зака́паць, закра́паць;
2. (покрыть крапинами) закра́паць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Закапаць, пакрыць каплямі чаго‑н. усё, многае. Пазакапваць абрус чарнілам.
2. Разм. Увесці што‑н. па каплі (каплях) усім, многім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закапа́ны зары́тый, зако́панный; см. закапа́ць 1;
◊ вось дзе саба́ка з. — вот где соба́ка зары́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазаграба́ць, ‑аю; ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Грабучы, сабраць у адно месца, у кучу. Пазаграбаць вуголле. Пазаграбаць сена. // перан. Разм. Захапіць, прысвоіць усё, многае. Пазаграбаць чужыя рэчы.
2. Закапаць у што‑н. сыпкае ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зары́ть сов.
1. закапа́ць, мног. пазако́пваць; (о животных) зары́ць, мног. пазарыва́ць;
2. (спрятать, уткнуть) схава́ць, мног. пахава́ць, уткну́ць, мног. паўтыка́ць;
зары́ть лицо́ в поду́шку схава́ць (уткну́ць) твар у паду́шку;
◊
зары́ть тала́нт закапа́ць та́лент;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зака́пваць несов.
1. (забрызгивать) зака́пывать; (сплошь — ещё) ука́пывать, иска́пывать;
2. (капая, вливать) зака́пывать, вка́пывать;
1, 2 см. зака́паць 2, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абка́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абліць каплямі якой‑н. вадкасці; зака́паць. Абкапаць стол чарнілам. □ Кроў з пальца запэцкала ўсю далонь і здорава-такі абкапала яго [Стафанковічаву] вопратку. Чорны.
абкапа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., што.
Ускапаць зямлю вакол чаго‑н.; капаючы, абгарнуць, абкідаць што‑н. чым‑н. Абкапаць яблыню. Абкапаць палатку канаўкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тала́нтI
1. та́лент, -ту м.;
2. (талантливый человек) та́лент, -та м.;
◊
зары́ть тала́нт в зе́млю закапа́ць та́лент у зямлю́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зары́ць, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рые; зак., каго-што.
Разм. Закапаць у падрыхтаваную яму, упадзіну і пад. Ля дарогі магілу капалі І ў ёй камара пахавалі, У сырую зямельку варылі. Багдановіч.
•••
Зарыць носам (зямлю) — паваліўшыся з разгону наперад, моцна ўдарыцца тварам аб зямлю. Мацвей з разгону .. так штурхануў у плечы, што .. [Андрушка] паляцеў потырч і носам варыў. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыгрэ́бка ’пограб, склеп; прыбудоўка перад уваходам у пограб, склеп’ (ТСБМ, Юрч., Жд.), прыгрэ́бак ’тс’ (Нар. Гом.), прыгрэ́бнік ’пограб, склеп; памяшканне над пограбам; прыбудоўка перад уваходам у пограб, склеп; пабудова са сценамі для гаспадарчых прылад’ (ТСБМ, Байк. і Некр.; брагін., ДАБМ; Жд., Ян.), прыгрэ́бня ’насціл над склепам’ (Ян.), прыгрэ́біца ’пограб; частка пограба (надбудоўка над ім), як бы сенцы’ (петрык., Маш.; чырв., З нар. сл.; слуц., Нар. словатв.), прыгрэ́бачка ’невялікі склеп’ (слонім., Сл. ПЗБ); сюды ж прыгрэ́бка ’прызба’ (Жд.). Аддзеяслоўныя назоўнікі ад прыгрэ́бці ’зграбаючы, сабраць, насыпаць’, прэфіксальныя да грэ́бці/грэ́баць (гл.) < прасл. *grebati/*grěbati, таксама *grebti (ЭССЯ, 7, 108–109, 109–110). Параўн. прыгрэбці́ ’прыгрэбці, закапаць (нябожчыка)’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)