Verbum

глікаге́н, ‑у, м.

Жывёльны крухмал, які ўтвараецца з цукру крыві ў печані і мышцах.

[Ад грэч. glykos — салодкі і genos — узнікненне.]

батысфе́ра, ‑ы, ж.

Стальная камера сферычнай формы, пры дапамозе якой вывучаецца падводная расліннасць і жывёльны свет.

[Грэч. bathýs — глыбокі, spháira — шар.]

мікро́б, ‑а, м.

Жывёльны або раслінны арганізм, які можна ўбачыць толькі пад мікраскопам; бактэрыя. Хваробныя мікробы.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і bios — жыццё.]

самазберажэ́нне, ‑я, н.

Тое, што і самазахаванне. Да чаго ж моцны гэты жывёльны інстынкт самазберажэння! Мележ.

спараві́к, ‑а, м.

Прасцейшы жывёльны арганізм, які паразітуе ў клетках, тканках і поласцях жывёл і чалавека.

фізіягра́фія, ‑і, ж.

Уст. Тое, што і фізічная геаграфія (навука, якая вывучае зямную паверхню, яе клімат, раслінны і жывёльны свет).

[Ад грэч. physike — прырода і graphō — пішу.]

заало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае жывёльны свет. // Прадмет выкладання ў сярэдняй і вышэйшай школе. Урокі заалогіі. // Разм. Падручнік па заалогіі. Купіў заалогію і хімію.