стыха́р, ‑а, м.
Доўгае, з шырокімі рукавамі, звычайна парчовае, адзенне дзяка ў час набажэнства.
[Грэч. sticharion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагле́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца і наглядзе́цца, -джу́ся, -дзі́шся, -дзі́цца; -дзі́мся, -ледзіце́ся, -дзя́цца; зак.
1. Уволю паглядзець.
Дзяўчына не магла н. ў люстэрка.
Н. адзін на аднаго.
2. Паглядзець, убачыць многа чаго-н.; убачыць не адзін раз што-н.
Н. за доўгае жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
доўгацярпе́нне, ‑я, н.
Уст. Трывалае, доўгае цярпенне. Ціт узяў .. кусочак дрэва, паглядзеў на яго і, трасучы галавою, прамовіў: — Госпадзі многаміласцівы! Дакуль тваё доўгацярпенне!.. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сута́на, ‑ы, ж.
Верхняе (звычайна доўгае і цёмнага колеру) адзенне каталіцкага духавенства, якое носяць па-за службай. Апрануты .. [уніят] быў у доўгую чорную ксяндзоўскую сутану. Машара.
[Фр. soutane.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаза́, -ы́, мн. ло́зы, лоз і лозаў, ж.
1. Кусты некаторых парод вярбы, вінаграду.
Вінаградная л.
2. Доўгае гнуткае галлё вярбовых кустоў, вінаграду; матэрыял з лазовай драўніны ці кары.
Плесці кошыкі з лазы.
◊
Даць лазы (разм.) — адсцябаць розгамі.
|| прым. лазо́вы, -ая, -ае.
Лазовая кара.
Л. кошык.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чэрке́ска, ‑і, ДМ ‑кесцы; Р мн. ‑кесак; ж.
У чэркесаў і іншых каўказскіх горцаў — верхняе вузкае і доўгае мужчынскае адзенне, зацягнутае ў таліі, з газырамі на грудзях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Інге́рка ’доўгае паліто ў мяшчанак’ (Бяльк.). Запазычанне з польск. węgierka. Гл. ангерка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
даўгале́цце, ‑я, н.
Доўгае жыццё. — А сто пяцьдзесят тысяч пладовых дрэў — гэта выдатна.. На здароўе людзям, на іх даўгалецце. Паслядовіч. [Вецер] кудлаціў .. выбеленыя даўгалеццем валасы і шкуматаў газету, якую трымаў Міканор у руках. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вало́ссе, ‑я, н., зб.
1. Шэрсць, волас жывёлы. Хлапчанё сядзела на мураўцы каля прызбы сваёй хаты і старанна разблытвала доўгае конскае валоссе. Кулакоўскі.
2. Разм. Валасы. На няголеным твары.. [Піліпоўскага] выбівалася рыжаватае валоссе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цаўё, ‑я, н.
1. Пярэдняя частка ложа стралковай зброі, на якую ўкладваецца ствол.
2. Доўгая тонкая частка чаго‑н., звычайна дзяржання. У рыдлёўцы доўгае цаўё, і Юрку ў яме з ёй цесна... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)