вёдро ср., уст., прост. (до́брая) паго́да, -ды ж.; до́брае надво́р’е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыдо́лле ’добрая доля, долечка’ (ваўк., Федар.). Лексікалізацыя словазлучэння пры до́ле ’маючы (добрую) долю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чу́тнасць ж. слы́шимость;

до́брая ч. — хоро́шая слы́шимость;

зо́на ~ці — зо́на слы́шимости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць згоднага. Між .. [Ганнай і Васілём] жыла незвычайная лагода і добрая згоднасць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Замужняя жанчына ў адносінах да свайго мужа.

У добрага мужыка — добрая ж. (прыказка).

|| ласк. жо́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. жо́нчын, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няве́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жонка сына. Урачыста пажадаў [стары] сыну з нявесткай добрага здароўя. Брыль. Хутка знадворку прыходзяць дзве жанчыны — нявестка і дачка старо[й] гаспадыні. Чорны. Як добрая свякроў, то добрая і нявестка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́кцыя, ‑і, ж.

Вымаўленне; манера вымаўляць словы. У лектара добрая дыкцыя. Практыкаванні па дыкцыі.

[Ад лац. dictio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвая́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць засвойвацца свядомасцю або арганізмам. Добрая засваяльнасць праграмы вучнямі. Высокая засваяльнасць кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такса́ма.

1. прысл. Такім самым, падобным чынам, гэтак жа.

Дзеці працавалі т., як і дарослыя.

Настаўнік чытаў вершы, вучні т.

2. часц. Ужыв. пры выказванні нязгоды з чым-н., неадабрэння якіх-н. учынкаў (разм.).

А ты т. добрая цаца!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклю́нуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

1. Стаць прабітым дзюбай (пра шкарлупіну яек, з якіх вылупліваюцца птушаняты).

2. Пра зерне, пупышкі: пачаць прарастаць, распускацца.

3. перан. Выпадкова трапіцца, абазначыцца, намеціцца (разм.).

Наклюнулася добрая работа.

|| незак. наклёўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)